Camperen op de Chinese Muur.

Alle lieve mensen,

Het gaat goed, gisteren was ik een half jaar aan het reizen en durf nu hardop te zeggen dat de reis echt gaat beginnen. Tot dusver richting het oosten, vanaf heden naar het zuiden. Vandaag regent het hard dus ik kan mij weer over jullie ontfermen, de dolende zielen.

4/9 Pingyao. Vanuit Xian naar Pingyao met de trein was niet zo leuk. Ik kocht een heel goedkoop kaartje en ondervond even later waarom. Tien uur lang in een volgestouwde trein met arme Chinezen zonder airconditioning en ondertussen rijdt men met karretjes ongeveer over de mensen door het gangpad om eten te verkopen.
Pingyao is een heel mooi stadje. Rondom de stad is een stadsmuur van zeven kilometer nog geheel intact. De stad is het beeld wat een ieder heeft van historisch China. De straten worden verlicht met rode lantaarns, er is een katholieke kerk en een mooi theater en een Confuciustempel.

6/9 Beijing. Met de bus naar Beijing via Tiayuan, per ongeluk een luxebus. In de buurt van Tiayaun buiten geslapen maar geen oog dicht gedaan omdat werkelijk alle dieren van het groene woud even langs kwamen. Om 3 uur 's nachts had ik er genoeg van en ben maar rondjes gaan lopen.
Beijing is dus een grote stad, 13,5 miljoen inwoners, overal wordt gebouwd. Na aankomst 's avonds meteen op het Tiananmenplein gekeken. Grootste stadsplein ter wereld onder het toeziend oog van van de grote roerganger. Ik overnachtte vijf minuten lopen vanaf het Tiananmenplein. Volgende ochtend weer het plein opgelopen en de Chinese dictatuur komt je tegemoet. De Chinezen hebben het weer slim gedaan, rondom het plein is een weg, toegang tot het plein gaat via tunneltjes onder de weg en daar kan men iedereen controleren. Op het plein zelf is veel politie aanwezig en waarschijnlijk ook veel politie in burger, elk protest wordt in de kiem gesmoord. In 1989 zijn op dit plein de tanks over studenten gereden. Aan de zuidkant is het mausoleum van Mao, voorlopig gesloten. Aan de westkant de Grote Hal van het Volk, hier komt elke vijf jaar de communistische partij bijeen om te applaudiseren. Een intimiderend groot gebouw uit 1959 voor de applausmachine. Ik ben in het gebouw geweest en het is communistische grootheidswaanzinarchitectuur. Aan de noordzijde de poort van de hemelse vrede, hier hangt het portret van Mao. Achter dit gebouw is de Verboden Stad.

Een land dat Mao nog steeds vereerd kan ik niet serieus nemen. Het gehersenspoelde volk, maar dan hebben we het wel over 1,3 miljard mensen. De Chinese volksaard, het Confucionisme, is sterk hierarchisch en autoriteitsgetrouw. Indien de Chinese staatstelevisie de Chinezen vertelt dat Chinese wetenschappers ontdekt hebben dat de aarde plat is geloven ze dat.

De Verboden Stad heet verboden stad omdat het 490 jaar lang verboden gebied is geweest tijdens de Ming (1368-1644) en Qing (1644-1911) dynastieen. De Qing dynastie is de laatste van China geweest. Het is een groot gebied met de meeste en best bewaarde gebouwen in China, met een muur er omheen uiteraard, Chinezen houden van muren bouwen. Vanuit hier werd het wereldrijk China bestuurd. Je kunt er een dag in rondlopen zonder een gebouw voor de tweede keer te zien.

Ik ben naar het Olympisch stadion geweest. Naast het Olympisch stadion staat het Olympisch zwembad. Ik realiseerde mij toen ik naar dit immense gebouw keek dat indien ik op 18-jarige leeftijd het zwemmen in chloor niet had vervangen voor het zwemmen in bier ik hier een gouden medaille had behaald.
Overigens staat op het Olympisch terrein het meeste nog in de steigers, als dat maar goed gaat. Ik heb een bewaker tien yuan (een euro) gegeven om het terrein op te mogen. De propaganda voor de Olympische Spelen is al in het hele land aanwezig, beetje irritant.

Uiteraard ben ik naar de Chinese Muur geweest, samen met een Brit naar een moeilijk toegankelijk gedeelte en op de muur een nacht gecampeerd. Eerst met de bus en taxi ongeveer 80 kilometer ten noorden van Beijing, daarna twee uur klimmen om op de muur te komen. Maar het was de moeite waard, het was een geweldig gedeelte. Moeilijk toegangelijk, grotendeels overgroeid en op een paar Chinezen na geen andere mensen gezien. Dit gedeelte was nog niets van gerestaureerd, dus ruine. We hebben hier op de muur gecampeerd. 's Avonds een vuurtje gestookt en eten gekookt. Heel leuk de zonsondergang vanaf de muur te mogen meemaken. De volgende dag verder gelopen over de muur, verschillende delen zijn zo steil dat het klimmen werd, dusdanig steil langs hele diepe afgronden dat ik er een beetje bang van werd. Ik houd niet van het woord ongelooflijk maar het is ongelooflijk dat deze muur gebouwd is, 5000 kilometer lang. Chinese bergen zijn heel steil en daar een muur tegenop bouwen is een beetje waanzin.

In Xian begon het al een beetje maar in Beijing hordes Westerse toeristen om mij heen en dan voor 99 procent van het soort die je vooral niet wilt tegenkomen. Zij mogen naar de Chinese Muur die is uitgerold voor toeristen. Eerst toegang betalen, daarna een winkelstraat met souvenirwinkels en dan met zijn allen foto's maken op de muur. Sta je tenminste niet in je eentje voor lul.

Ik ga niet alles opnoemen wat ik allemaal bezocht heb in Beijing, het is veel en allemaal interessant. Onder andere de Tempel van de Hemel. Ook de stad onder Beijing bezocht. Mao was bang voor een atoomoorlog en heeft een soort stad onder de stad laten bouwen.
In Beijing uiteraard Peking-eend gegeten, erg lekker. En hard van mijn fiets gevallen, in veel Chinese steden huur ik een fiets, in het donker ergens tegenaan gereden en toen dus hard gevallen. Ik ben uitgetempeld, heb voldoende tempels gezien.

De stad is dus in hoog tempo aan het moderniseren maar er zijn nog voldoende oude stadswijken over, de Hutongs. Dat is erg mooi, de meeste straten lopen van oost naar west omdat de vijand uit het noorden kwam daarmee deze niet zomaar de stad in kon marcheren. De meeste wijken hebben openbare toiletten omdat in de huizen zelf geen toilet is. En dat verklaart de urinelucht die je in Beijing vaak ruikt.

In Beijing mijn visum verlengd en nieuwe vaccinaties gehaald. Tevens ben ik in Beijing naar de kapper geweest waaruit eens temeer blijkt dat ik ook maar gewoon een mens ben.

20/9 Qingdao. Aangezien ik de Chinese taal niet machtig ben is het kaartje kopen altijd een beetje ingewikkeld. Elk kaartje dat mij aangeboden wordt accepteer ik, dit betekent dat ik de ene keer in een stinkboemeltrein zit en tussen Beijing en Qingdao in een luxe hogesnelheidstrein, de trein haalde 240 km/u. Er wordt onderweg weer ontzettend veel gebouwd aan wegen en spoorwegen. In Qingdao worden volgend jaar de Olympische zeilwedstrijden gehouden en dat zal de reden zijn waarom dit een hogesnelheidslijn is. De stad ligt dus aan zee, de Gele Zee die uitmondt in de Stille Oceaan. De eerste zee na de Oostzee voor mij.
Qingdao is een eeuw geleden door Duitsland als handelsstad bestuurd en heeft veel Duitse architectuur waaronder een grote Katholieke kerk, ik had een beetje een Heimgefuhl. Leuke stad, mooie stranden, goed weer en gezwommen in de zee. En twee dagen vis gegeten. Mijn hostel ligt mooi centraal op een heuvel met uitzicht over de Gele Zee.

Alle lieve mensen, er zijn een aantal gewoontes van de Chinezen waar ik aan begin te wennen. Ik kan inmiddels goed met stokjes eten maar het eten slurpend naar binnen werken lukt me nog niet. Ik kan echter niet wennen aan dat gespuug en rochelen. Wat een idiote gewoonte. Vooral eerst dat luidkeels schrapen uit de keel, zoveel geluid zou ik niet eens kunnen produceren. Ik ben tot de conclusie gekomen dat Chinezen echt aardige mensen zijn, maar ze zijn onbeleefd. Dat kan, je kunt en vriendelijk en onbeleefd zijn. Ze dringen voor, maken ontzetten veel kabaal en vaak leuke ruzie, dat vind ik erg grappig. Ik mag ze wel, en maar foto's van mij maken, erg grappig.


Vaarwel