Er op uit.

Alle lieve mensen,

Ik heb de afgelopen weken gelopen, gezwommen, boot gevaren, bamboevlot gevaren en heel veel gefietst, het is een echte doe-vakantie geworden.
Het zuiden van China is met name interessant om zijn natuur en de etnische diversiteit. China heeft 56 verschillende etniciteiten. 92 Procent van de Chinezen zijn Han-Chinezen. Het zuiden is een lappendeken van minderheden waardoor elke regio anders is, en dat is leuk.

15/10 Guangzhou. Bijna 4 miljoen inwoners. Werd in het verleden Canton genoemd, de inwoners waren Cantonezen. Het was de belangsrijkste handelsstad van China. Reeds in de tweede eeuw waren hier handelaren uit Rome. Om deze stad is de opiumoorlog begonnen in 1840. De Britten handelden grootschaals en zeer profijtelijk in opium, wegens een epidemie van verslaafden werd dit verboden door China en dit was voldoende voor de Britten om militair in te grijpen. China dreigde onder de voet te worden gelopen en heeft om de Britten te kalmeren een concessie gegeven om op het eiland Hong Kong een soeverein Brits gebied te creeren. China werd semi-gekoloniseerd.
Guangzhou is een van de meest welvarende en nog steeds een van de belangrijkste handelssteden in China. Tijdens mijn aanwezigheid was een week lang een handelscongres. En omdat China het land van de grote cijfers is komen hier 150.000 handelaren op af. Consequentie is dat ik geen betaalbaar hotel kon vinden en dus een nacht in het park moest slapen. China is erg veilig dus geen risico maar er kwamen van alle kanten ratten dus ik heb de nacht zittend op een bankje doorgebracht. Guangzhou is niet erg interessant omdat het meeste interessante is afgebroken zoals overal in China. Aan de rivier is een eiland dat aardig is.
En geloof het of niet, ik heb hier politie op de fiets met zwaailicht gezien. Bij aankomst verbaasde ik mij al over de vele kinderkledingwinkels maar dit is omdat in Guangzhou Amerikanen hun Chinese adoptiekind komen afhalen. Als ik de Amerikanen zie weet ik niet zeker of je de kinderen hier een groot plezier mee doet. De Amerikaanse vrouwen zijn ook nog eens permanent in verwachting van een vijfling. Of om het wat netter te zeggen, het contrast tussen de schriele Chinese dametjes en de Amerikaanse dames is wel erg groot.
Chinezen houden dus van licht, 's avonds is de rivierkade helemaal verlicht en varen er kinderlijk verlichte boten rond. Wat ook een kinderlijke gewoonte van Chinezen is dat overal waar toeristen worden verwacht een treintje over de stoep rijdt die dan met volwassenen is gevuld en via een luidspreker locomotiefje speelt. Dus tjoek, tjoek, tuutuut. En daar zitten dan louter volwassenen in, ik weet niet wat deze mensen bezielt maar dit belooft natuurlijk niet veel goeds mocht China ooit een democratie worden.
Wat ik wel erg leuk vind zijn de kaartende, zingende en yogaende Chinese oudjes in de parken. In Guangzhou naar een markt geweest waar men levende dieren verkoopt, van schorpioenen, schildpadden tot slangen en apen. Ik ben bang dat hier het een en ander illegaal verhandeld wordt.

18/10 Guilin. Niet zo'n interessante stad tussen steile bergen. In het centrum een verboden stadje. Stelt niet veel voor. Natuurlijk wel weer een muur er omheen. Elk punt van de stad dat een beetje mooi uitzicht heeft wordt aan het zicht onttrokken door bomen en schermen zodat er een toegangsprijs kan worden geheven. Hier doe ik uiteraard principieel niet aan mee.

Tot Guilin werd ik reeds drie weken gestalkt door een Chinese dame. Je geeft ze een vinger en ze willen meteen je hele hand. En dan echt mijn hand. Vijf mails per dag en ze weet mijn hotel al voor de derde keer telefonisch te vinden, en dat terwijl de steden erg groot zijn dus ik werd hier een beetje nerveus van. De lieve schat heeft niet in de gaten dat ik op mijn lange en zware reis geen tijd heb voor romantische flauwekul.
Tevens heb ik in Guilin twee nieuwe broeken gekocht, Chinese broeken zitten heel irritant tot de navel. En omdat Chinezen kleine mensen zijn ook nog hoog water. Van de altijd modieus geklede man uit Nederland is dus geen sprake meer.

21/10 Yangshuo. Ik heb een riviercruise over de Li Jiang van Guilin naar Yangshuo gemaakt. Omdat de tocht met een Chinees gezelschap de helft van de prijs was ben ik met deze meegegaan. En dat is erg leuk, Chinezen zijn nog niet volgevreten en zijn dan ook als een kind zo blij met zo'n tocht. Ik werd vanaf mijn hostel opgehaald en met een busje naar de boot gebracht. Hoe klein het busje ook was de reisleidster gebruikte alvast een luidspreker om boven het geschreeuw uit te komen. Bij de boot aangekomen was er geen houden meer aan. De Chinezen hadden zo veel plezier en zo ontzettend veel kabaal dat ik er ook heel enthousiast van werd. Toen de boot vertrok konden we naar het dak voor het uitzicht en toen het eerste schaap over de dam was durfde iedereen een foto van mij te maken. Zonder te overdrijven heb ik voor meer dan honderd foto's geposeerd. De tocht duurde circa vijf uur en was prachtig, een bijzonder landschap met puntachtige bergen. Waterbuffels aan de oever in het water. Chinezen zijn echt kinderen want het laatste uur lagen ze massaal met hun hoofd op tafel te slapen van vermoeidheid.
Ik kwam 's middags in Yangshuo aan en toen schrok ik toch wel even. Het is de populairste toeristenbestemming in Zuid-China. Je ziet hier hoe ontzettend snel de teloorgang van de westerse mens gaat. Ik heb in China al eerder de nodige toeristen gezien maar die werden nog ondergedompeld in de grootte van de steden. Maar dit was erg, meer souvenirstalletjes dan toeristen, restaurants en cafe's in het Engels en zelfs een biergarten, u leest het goed, een Biergarten in Zuid-China. Hemeltjelief wat hollen we met zijn allen snel de afgrond in. Indien dit de voorbode voor Zuidoost-Azie en Australie is ben ik daar heel snel klaar mee. Wat een drama, dat mensen steunkousen dragen is niet hun schuld, maar daar hebben we Tenerife voor gecreeerd. Nog veel erger zijn de jongeren die zich als echte wereldreiziger hebben uitgedost terwijl de kerosinedamp nog in hun haren zit. In mijn hostel zaten vier jongeren met een muts op omdat dit moet van run dmc, zelfs op het Chinese platteland, en dat terwijl het buiten boven de 25 graden is. Ik vroeg of ze dit zelf ook niet een beetje idioot vonden maar kreeg enkel boosheid terug. Ik word daar zo ontzettend triest van. Geef de Chinezen nog tien, twintig, hooguit dertig jaar en ze zijn ons op alle fronten voorbij.
Op plaatsen waar ik nauwelijks westerse toeristen tegenkwam waren het meestal prettige mensen, hoe meer toeristen er zijn hoe minder contact ik met ze heb. Overigens kom je ze een half uurtje buiten Yangshuo niet meer tegen. In heel Zuid-China nauwelijks een toerist gezien.
De volgende twee dagen in de omgeving gefietst, zo'n soort landschap heb ik nooit eerder gezien. Er wilden twee Zweedse dames van het hostel met mij meefietsen. Omdat het vrouwen zijn moest ik 's ochtends op ze wachten, voor vertrek moesten ze ook nog een sigaretje roken. En toen we eindelijk op de fiets zaten wist ik niet dat een mens zo langzaam kan fietsen zonder om te vallen. Ik heb dus afscheid moeten nemen en heb twee dagen geweldig gefietst, de omgeving was werkelijk bijzonder. Langs een rivier richting een brug gefietst dat dateert uit 1412. Omdat de riveir schoon was heb ik gezwommen. Chinezen hebben de merkwaardige eigenschap dat ze bij historische objecten of een mooi landschap een bordje plaatsen om je op de schoonheid hiervan te attenderen. Dus dan staat er een bordje met de tekst: beautiful scenery. 's Avonds in het hostel begon een Fin mij het concept van Ikea uit te leggen en nadat ik hem herhaaldelijk vriendelijk probeerde af te kappen lukte dit niet, toen moest het dus bot en toen had ik helemaal geen vrienden meer in het hostel. Maar dat is niet erg, ik ben op reis om kennis te maken met de inheemsen en niet met de uitheemsen.

De tweede dag een pittoresk dorp in gefietst waar men een soort huiskamer-tempeltjes had. Een bergje beklommen en net toen ik daar boven stond van dichtbij een luchtballon voorbij zien varen. En een pandabeer gezien, in gevangenschap natuurlijk. De nationale troetelbeer van China, kunnen ze er voor de rest een zo groot mogelijke puinhoop van maken.

Vanaf hier ben ik gaan dorphoppen. Een soms hopeloze puzzel hoe van het ene dorp naar het volgende te komen. Meestal slechte wegen en overvolle busjes. Busje vervoert alles, passagiers, levende kippen en eenden, koelkasten, hele oude omaatjes enz. Omgeving is vaak mooi en armoedig. In de steden en dorpen word ik wel weer nagestaard en begroet omdat buitenlanders zeldzaam zijn.

25/10 Ping An. In het zuiden van China zijn veel rijstveldterrassen, soms honderden meters tegen bergen op. Heel veel gelopen en honderd keer in de verkeerde richting gestuurd door Chinezen met wie elke communicatie onmogelijk is. Omgeving maakt alles goed.

27/10 Chengyang. Bijzonder dorp met verschillende wind- en regenbruggen. De mensen behoren tot de Dong minderheid. Heel bijzonder. Weliswaar op veilige afstand maar voor het eerst een slang in het wild gezien.

28/10 Zhaoxing. Tevens mooi dorp. Het dorp heeft op 4000 inwoners zeven drumtorens. Volgende dag in de streek gelopen, mooie dorpen en veel vrouwen in kleurrijke kleding. De traditionele kleding geeft de sociale status en levensfase van de vrouw in kwestie aan.
Toen het donker werd een dorpje van vijf huizen ingelopen, geen hotel aanwezig maar ik mocht bij mensen in huis slapen voor twee euro. De varkensstal zat onder het huis. Nergens eten beschikbaar en ik wilde bij deze arme mensen niet eten bietsen dus met honger naar bed. Tweede keer al in een week, en dat is het voorlopige dieptepunt van mijn reis. De hele nacht knorren van de varkens en 's ochtends heel vroeg werd ik wakker van het gekrijs van een varken die neem ik aan geslacht werd. Moet ook gebeuren, had ie maar geen varken moeten worden. Het zoeken van de juiste route en soms de bus naar een volgend dorp is om soms radeloos van te worden. In Zhaoxing staat met grote letters boven een kantoortje tourist information aangegeven, zit er een man keurig in klederdracht achter een bureau de hele dag niets te doen, stel ik hem een vraag maar hij spreekt geen woord Engels. Een paar uur op een bus gewacht, halverwege bij een kruispunt word ik er uitgegooid omdat ik schijnbaar moest overstappen. Helemaal niets of niemand om mij heen, ik had geen idee wat er ging gebeuren, nauwelijks verkeer en na twee uur wachten komt er een bus langs die mij verder meeneemt. Wel met een baby in mijn armen gezeten, de hele bus weer blij, ik zei het al eerder, Chinezen zijn leuke mensen.

30/10 Chongjiang. Niet zo mooi dorp. Volgende dag zeven uur in de bus naar Kaili. Door de bergen met alleen bochten. Aangekomen waren de zijkanten van de bus besmeurd met kots, Chinezen hingen een voor een uit het raam om te kotsen.

31/10 Kaili. Iets groter stadje. Volgende dag bus gezocht richting Xijiang. Urenlang rondgelopen in Kaili tussen drie busstations maar geen bus naar Xijiang. Voor de eerste keer dacht ik dat het me niet zou lukken ergens te komen maar via een ander dorpje toch aangekomen.
Inmiddels is het wel sinds een paar dagen koud geworden, eigenlijk van de een op de andere dag. Ik moet maar snel verder naar het zuiden, ik heb ook helemaal geen kleding meer voor koud weer. In Zuid China heeft men geen verwarming.

1/11 Xijiang. Prachtig dorp, Miao cultuur, de dames zijn behangen met zilveren versierselen. Twee dagen bij mensen thuis overnacht en gezellig met de hele familie meegegeten. Twee nachten wakker gehouden door de levende have, eerst jankende kinderen, het was een kinderrijke familie. Toen de hele nacht ratten of muizen horen lopen. En een verdieping beneden mij kippen en varkens. Volgende dag weer een mooie wandeling gemaakt door omliggende dorpen. Tijdens de wandeling weggehold voor een stier op mijn pad. Ik weet zeker dat het een stier was en als zo'n beest op mij af komt hollen dan hol ik dus weg. De tweede avond mocht ik een bad nemen. Er werd een wasteil met warm water klaargezet vijf meter naast de varkensstal. Toen ik naakt in de teil stond te poedelen keek het varken regelmatig over de muur en viel er een kakkerlak in het water, ik kwam als natuurmens dus volledig aan mijn trekken. Ik had pech omdat het dorpsfestival een week later plaats zou vinden maar ik had geluk omdat vlak voor mijn vertrek notabelen op bezoek kwamen en waarvoor een folkloristische dans werd opgevoerd.

3/11 Kunming. Met de nachttrein via Guiyan naar Kunming. De stad heeft vier miljoen inwoners en is niet interessant maar ik moest hier mijn visum voor Birma regelen. Ik heb nog nooit op een consulaat of ambassade hoeven bijschuiven maar hier wel maar ik heb mijn visum. Ik ben reeds aan de malariapillen en in Kunming ben ik ook nog naar de kapper geweest waar eens temeer uit blijkt dat ik ook maar gewoon een mens ben. En mijn Chinees is werkelijk met sprongen vooruit gegaan, ik spreek nu al drie woorden.


Ik ga China verlaten. China is interessant. Napoleon zie het al: "in het oosten slaapt een reus, laat hem slapen want hij gaat de hele wereld veranderen". Mao heeft het land verenigd en de afgrond ingeduwd, Deng Xiaoping heeft de reus wakker geschud. In een generatie echte armoede doen verdwijnen is een economische revolutie. China heeft eeuwenlang een meer of mindere mate van burgeroorlog gehad, de laatste was de culturele revolutie, nu het land stabiel is kan het eindelijk wereldmacht nummer een worden. Indien een Chinees vijfentwintig jaar geleden met een buitenlander sprak kon hij gearresteerd worden wegens het opdoen van subversieve ideeen. China heeft communisme als staatsideologie vervangen door nationalisme en met 1,3 miljard gehersenspoelde mensen gaan ze ons straks leren met stokjes te eten. Dit is wel voldoende, maar van China gaan we heel veel horen.

Alle lieve mensen, van mij gaan jullie voor een maand niet meer horen want ik ga een internetvrije zone in. Ik ga dus naar Birma, ik moet aanstaande vrijdag zelf naar de grensovergang bij Ruili komen. Daar word ik opgewacht door een reisgroep die mij een paar honderd kilometer naar Mandalay in Birma brengt. Ik mag bij de grens niet alleen reizen. De reisgroep bestaat uit precies twee personen, de begeleider en ik. Vanaf Mandalay mag ik alleen verder reizen. Birma is de laatste tijd niet zo gezellig maar mede daarom erg interessant. Het land moet prachtig zijn. Dus over een maand kom ik weer tot u, dan zal ik in Thailand zijn, in Thailand kan ik eindelijk even vakantie nemen van mijn reis want ik ben nu wel echt aan vakantie toe.


Vaarwel