Overlevingskans toegenomen.
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Frank
11 Mei 2007 | Rusland, Jekaterinenburg
Nog drie dagen in Rusland, het gevaarlijkste land van mijn reis, en tot op heden niets gebeurd. Mijn overlevingskans is daarmee van 60 naar 70 procent gestegen. Dat geeft rust aan het thuisfront.
18/4 in hevige regen van Tallinn naar St Petersburg gelift. Sergey bracht mij tot de grens in Narva, en tien minuten later sta ik in Ivangorod, terwijl je met de auto een paar uur staat te wachten. Dit is een mooie grens, de grens is een rivier en aan beide kanten staat een kasteel met een mooie brug in het midden. Nederlandse vrijwilligers die in de oorlog voor de Duitsers vochten, de Westlanders, hebben hier een aantal maanden gevochten.
Overigens hevige rellen achtergelaten in Estland, dit was na mijn vertrek, het behoeft geen betoog dat ik deze kleine revolutie ook heb georganiseerd. Het irritante verwrongen beeld van het verleden van de Oost-Europeanen kwam er weer eens uit.
's Avonds aangekomen in St Petersburg, na tien minuten lopen in St Petersburg, door mijn rugtas herkenbaar als toerist, de eerste militsja-controle, oftewel zoeken naar geld. Ik wijs geworden mens had het geld reeds in mijn sokken opgeborgen, derhalve kon oom agent zijn dag niet goedmaken. Het blijft echt een grap de politie in Rusland, in Moskou werd ik gecontroleerd, op straat en gewoon overdag, en na veel mekkeren waren mijn papieren in orde. Echter de agent vroeg een cadeau van mij. Zijn collega voegde er aan toe dat dit een Russische traditie betreft en hij wilde graag dat ik een fles wodka voor ze kocht. Ik weigerde en ondanks enige intimidatie, knuppel even in mijn zij leggen, gingen wij als goede vrienden uit elkaar.
Maar St Petersburg is volstrekt geweldig, mijn favoriete stad in Europa. Hele mooie stad en het beste nachtleven. Ik moest mijzelf dwingen de stad te verlaten hetgeen pas na twaalf dagen op 1 mei lukte. Ik heb soms de indruk dat Pjotr Romanov deze stad speciaal voor mij heeft gebouwd 305 jaar geleden. Koud was het wel, regelmatig sneeuw en dagen dat het vrolijk vroor. Waaronder op Koninginnedag, de hele dag veel sneeuw, de enige dag dat ik Nederland miste.
Ik ben in St Petersburg naar het theater gegaan met Goelia. Je moet je realiseren dat voor Russen naar het theater gaan heel normaal is, maar ik vond het een belevenis. De lieve schat had mij meegenomen naar ballet, ballet vind ik niet zo leuk, ik blijf het homosexueel gehuppel vinden. Maar Goelia vroeg mij na afloop of ik het leuk vond, ik loog ja, maar dat geloofde ze niet. En na nog vijf keer vragen en vijf keer liegen wist ze zeker dat ik het niet leuk had gevonden. En toen was ze boos, heel boos, en als een Russin boos is dan is ze ook boos. Dus twee uur lang niets zeggen of alleen hard schreeuwen. En hoe harder ik lachte hoe bozer de schat werd. Maar na twee uur was het ineens over, echt van het een op het andere moment was het weer enorm leuk. Kijk, zoiets begrijp ik dus niet, het zal wel de zoveel aangehaalde Russische ziel zijn, maar dit gaat mijn pet te boven.
De volgende dag, ja het was een serieuze relatie, liepen wij over de Nevsky Prospekt, dit is de bekendste straat van St. Petersburg, en ze ziet een bloemenstalletje. Ze wilde graag dat ik bloemen voor haar ging kopen. Ik ga dus niet op commando bloemen kopen, dus ik vertelde haar dat ik aan deze onzin niet meedoe. Jawel, weer een uur de bokkepruik, en na een uur was het van het ene op het andere moment weer helemaal over.
Ik mag Russen graag, ze hebben het altijd over de enorm grote Russische ziel die een buitenlander toch niet begrijpt, een ziel die wodka nodig heeft, het zal wel die ziel van ze, maar Russen zijn wel aardig en hartelijk, heel erg hartelijk zelfs, ze doen alles voor je. Het leven is hier gewoon hard en ze drinken te veel, maar daar zal ik ze niet op afrekenen.
20 april was overigens een slechte dag, ik had een afspraak met Annia maar wegens de schijterij zat ik voor de tweede keer in veertig minuten op de pot en toen had Ania er genoeg van, ze ging weg. 's Avonds tijdens een kleine schermutseling in de kroeg een stuk van mijn tand afgebroken, collateral damage, voor de rest gaat alles goed.
Op het plein voor de Hermitage, het winterpaleis, verschillende militaire parades gezien. Ik ben tegen kunst, het is decadent en elitair gedrag en meestal verborgen werkloosheid maar de Hermitage is hierop een uitzondering. In de Hermitage is de wereld erg mooi.
29 april, zwarte dag voor het Nederlandse voetbal.
1 mei naar Moskou gelift, een nieuw hoogtepunt in mijn liftcarriere bereikt, een paar uur met een legertruck meegereden. Wodkaatje erbij en we waren weer grote vrienden. Heeft de Russische staat tenminste nog wat teruggedaan voor al dat gesodemieter met visum (100 euro) en registreren (25 euro per registratie) in Moskou en StPetersburg.
In Moskou nog wat opaatjes en omaatjes met communistische vlaggen zien zwaaien en vrolijk met afbeeldingen van Stalin. Deze stad draait echter alleen maar om geld, alles is hier om te kopen, misschien dat geen stad ter wereld zoveel miljonairs kent, maar de armoede is ook heftig, straatjochies lijm snuiven enz.
Vanaf Moskou niet meer gelift, toch iets te gevaarlijk denk ik. Dus met de trein.
Eerst naar Nizni Novgorod. Veel steden in Rusland wisselen regelmatig van naam, Nizni Novgorod wordt in Rusland naar de schrijver Gorky genoemd. 's Avonds in de regen zoeken naar een slaapplaats, in oude gebouwen vrouwtjes vragen in mijn beste Russisch naar een bed, deze oude vrouwtjes zitten daar al veertig jaar en zijn slechts getraind in het woord njet. Ik was bang dat het CS mijn bed zou worden maar uiteindelijk een stinkhok gevonden waar ik blij was dat ik 's ochtends kon vertrekken. Maar toen viel de neus in de boter. 9 Mei is voor de Russen bevrijdingsdag en dat vieren ze groots, veel mooie militaire parades, veel dansmariekes en natuurlijk veteranen met hun welverdiende medailles.
Ik raakte in gesprek met de veteranen en vertelde ze over het Nederlandse Stalingrad, het Kornwerderzand, en de heren waren zeer onder de indruk. Toen vertelde ik de heren dat ik nog steeds in het verzet zit en toen, en nu word ik emotioneel, kreeg ik een medaille opgespeld. Indien de moffen het nog een keer hadden willen proberen hadden ze het nu moeten doen, 's ochtends waren de Russen nog dronken van melancholie maar later op de dag gewoon van de wodka.
Zo kan ie wel weer.
Ik vond bevrijdingsdag een goed moment om naar de voormalige flat van Sacharov te gaan. In de Sovjettijd was de stad verboden gebied, zoals zoveel steden in de Sowjet-Unie. Derhalve werd Sacharov hierheen verbannen. In zijn flat was een interessante tentoonstelling over zijn leven ingericht hetgeen mij als verzetsmens bijzonder interesseerde. De stad heeft een mooi uitzicht over de Wolga en een kremlin, kremlin betekent in Russisch fort.
's Avonds naar Ekaterinburg met de trein, in de trein in een coupe met drie oude etnisch Duitse Russinnen. Dus we konden gezellig in het Duits praten, en aangezien het volgens de Russische cultuur onbeleefd is eten te weigeren verliet ik de trein goed gevuld de volgende dag. Ekaterinburg is groot geworden in de oorlog, hier zijn honderden fabrieken naar toe verhuisd die bedreigd werden in het westen. En zoals jullie weten wordt een oorlog niet aan het front maar in de fabriek gewonnen. In de Sovjettijd was ook deze stad verboden gebied. In Ekaterinburg is de laatste tsaar Nicolas II in 1918 vermoord, en eigenlijk heet de stad sindsdien naar de bolsjewiek Sverdlovsk. Begin 90'er jaren vorige eeuw was hier een grote maffia-oorlog gaande. Dit is ook de stad van de heengegane Boris Yeltsin. Dit is een leuke stad, voldoende te zien om het uit te houden tot mijn trein naar Kazachstan vertrekt. En jawel, ik ben in Azie, slechts 50 kilometer buiten Europa maar voor het eerst van mijn leven buiten Europa.
Nou alle lieve vrienden, ik wens jullie veel succes met je carriere, mis de boot niet, dan neem ik maandag de trein naar Kazachstan. Ik ben benieuwd hoe dit land is, het begint exotisch te worden, kortom de reis kan beginnen.
18/4 in hevige regen van Tallinn naar St Petersburg gelift. Sergey bracht mij tot de grens in Narva, en tien minuten later sta ik in Ivangorod, terwijl je met de auto een paar uur staat te wachten. Dit is een mooie grens, de grens is een rivier en aan beide kanten staat een kasteel met een mooie brug in het midden. Nederlandse vrijwilligers die in de oorlog voor de Duitsers vochten, de Westlanders, hebben hier een aantal maanden gevochten.
Overigens hevige rellen achtergelaten in Estland, dit was na mijn vertrek, het behoeft geen betoog dat ik deze kleine revolutie ook heb georganiseerd. Het irritante verwrongen beeld van het verleden van de Oost-Europeanen kwam er weer eens uit.
's Avonds aangekomen in St Petersburg, na tien minuten lopen in St Petersburg, door mijn rugtas herkenbaar als toerist, de eerste militsja-controle, oftewel zoeken naar geld. Ik wijs geworden mens had het geld reeds in mijn sokken opgeborgen, derhalve kon oom agent zijn dag niet goedmaken. Het blijft echt een grap de politie in Rusland, in Moskou werd ik gecontroleerd, op straat en gewoon overdag, en na veel mekkeren waren mijn papieren in orde. Echter de agent vroeg een cadeau van mij. Zijn collega voegde er aan toe dat dit een Russische traditie betreft en hij wilde graag dat ik een fles wodka voor ze kocht. Ik weigerde en ondanks enige intimidatie, knuppel even in mijn zij leggen, gingen wij als goede vrienden uit elkaar.
Maar St Petersburg is volstrekt geweldig, mijn favoriete stad in Europa. Hele mooie stad en het beste nachtleven. Ik moest mijzelf dwingen de stad te verlaten hetgeen pas na twaalf dagen op 1 mei lukte. Ik heb soms de indruk dat Pjotr Romanov deze stad speciaal voor mij heeft gebouwd 305 jaar geleden. Koud was het wel, regelmatig sneeuw en dagen dat het vrolijk vroor. Waaronder op Koninginnedag, de hele dag veel sneeuw, de enige dag dat ik Nederland miste.
Ik ben in St Petersburg naar het theater gegaan met Goelia. Je moet je realiseren dat voor Russen naar het theater gaan heel normaal is, maar ik vond het een belevenis. De lieve schat had mij meegenomen naar ballet, ballet vind ik niet zo leuk, ik blijf het homosexueel gehuppel vinden. Maar Goelia vroeg mij na afloop of ik het leuk vond, ik loog ja, maar dat geloofde ze niet. En na nog vijf keer vragen en vijf keer liegen wist ze zeker dat ik het niet leuk had gevonden. En toen was ze boos, heel boos, en als een Russin boos is dan is ze ook boos. Dus twee uur lang niets zeggen of alleen hard schreeuwen. En hoe harder ik lachte hoe bozer de schat werd. Maar na twee uur was het ineens over, echt van het een op het andere moment was het weer enorm leuk. Kijk, zoiets begrijp ik dus niet, het zal wel de zoveel aangehaalde Russische ziel zijn, maar dit gaat mijn pet te boven.
De volgende dag, ja het was een serieuze relatie, liepen wij over de Nevsky Prospekt, dit is de bekendste straat van St. Petersburg, en ze ziet een bloemenstalletje. Ze wilde graag dat ik bloemen voor haar ging kopen. Ik ga dus niet op commando bloemen kopen, dus ik vertelde haar dat ik aan deze onzin niet meedoe. Jawel, weer een uur de bokkepruik, en na een uur was het van het ene op het andere moment weer helemaal over.
Ik mag Russen graag, ze hebben het altijd over de enorm grote Russische ziel die een buitenlander toch niet begrijpt, een ziel die wodka nodig heeft, het zal wel die ziel van ze, maar Russen zijn wel aardig en hartelijk, heel erg hartelijk zelfs, ze doen alles voor je. Het leven is hier gewoon hard en ze drinken te veel, maar daar zal ik ze niet op afrekenen.
20 april was overigens een slechte dag, ik had een afspraak met Annia maar wegens de schijterij zat ik voor de tweede keer in veertig minuten op de pot en toen had Ania er genoeg van, ze ging weg. 's Avonds tijdens een kleine schermutseling in de kroeg een stuk van mijn tand afgebroken, collateral damage, voor de rest gaat alles goed.
Op het plein voor de Hermitage, het winterpaleis, verschillende militaire parades gezien. Ik ben tegen kunst, het is decadent en elitair gedrag en meestal verborgen werkloosheid maar de Hermitage is hierop een uitzondering. In de Hermitage is de wereld erg mooi.
29 april, zwarte dag voor het Nederlandse voetbal.
1 mei naar Moskou gelift, een nieuw hoogtepunt in mijn liftcarriere bereikt, een paar uur met een legertruck meegereden. Wodkaatje erbij en we waren weer grote vrienden. Heeft de Russische staat tenminste nog wat teruggedaan voor al dat gesodemieter met visum (100 euro) en registreren (25 euro per registratie) in Moskou en StPetersburg.
In Moskou nog wat opaatjes en omaatjes met communistische vlaggen zien zwaaien en vrolijk met afbeeldingen van Stalin. Deze stad draait echter alleen maar om geld, alles is hier om te kopen, misschien dat geen stad ter wereld zoveel miljonairs kent, maar de armoede is ook heftig, straatjochies lijm snuiven enz.
Vanaf Moskou niet meer gelift, toch iets te gevaarlijk denk ik. Dus met de trein.
Eerst naar Nizni Novgorod. Veel steden in Rusland wisselen regelmatig van naam, Nizni Novgorod wordt in Rusland naar de schrijver Gorky genoemd. 's Avonds in de regen zoeken naar een slaapplaats, in oude gebouwen vrouwtjes vragen in mijn beste Russisch naar een bed, deze oude vrouwtjes zitten daar al veertig jaar en zijn slechts getraind in het woord njet. Ik was bang dat het CS mijn bed zou worden maar uiteindelijk een stinkhok gevonden waar ik blij was dat ik 's ochtends kon vertrekken. Maar toen viel de neus in de boter. 9 Mei is voor de Russen bevrijdingsdag en dat vieren ze groots, veel mooie militaire parades, veel dansmariekes en natuurlijk veteranen met hun welverdiende medailles.
Ik raakte in gesprek met de veteranen en vertelde ze over het Nederlandse Stalingrad, het Kornwerderzand, en de heren waren zeer onder de indruk. Toen vertelde ik de heren dat ik nog steeds in het verzet zit en toen, en nu word ik emotioneel, kreeg ik een medaille opgespeld. Indien de moffen het nog een keer hadden willen proberen hadden ze het nu moeten doen, 's ochtends waren de Russen nog dronken van melancholie maar later op de dag gewoon van de wodka.
Zo kan ie wel weer.
Ik vond bevrijdingsdag een goed moment om naar de voormalige flat van Sacharov te gaan. In de Sovjettijd was de stad verboden gebied, zoals zoveel steden in de Sowjet-Unie. Derhalve werd Sacharov hierheen verbannen. In zijn flat was een interessante tentoonstelling over zijn leven ingericht hetgeen mij als verzetsmens bijzonder interesseerde. De stad heeft een mooi uitzicht over de Wolga en een kremlin, kremlin betekent in Russisch fort.
's Avonds naar Ekaterinburg met de trein, in de trein in een coupe met drie oude etnisch Duitse Russinnen. Dus we konden gezellig in het Duits praten, en aangezien het volgens de Russische cultuur onbeleefd is eten te weigeren verliet ik de trein goed gevuld de volgende dag. Ekaterinburg is groot geworden in de oorlog, hier zijn honderden fabrieken naar toe verhuisd die bedreigd werden in het westen. En zoals jullie weten wordt een oorlog niet aan het front maar in de fabriek gewonnen. In de Sovjettijd was ook deze stad verboden gebied. In Ekaterinburg is de laatste tsaar Nicolas II in 1918 vermoord, en eigenlijk heet de stad sindsdien naar de bolsjewiek Sverdlovsk. Begin 90'er jaren vorige eeuw was hier een grote maffia-oorlog gaande. Dit is ook de stad van de heengegane Boris Yeltsin. Dit is een leuke stad, voldoende te zien om het uit te houden tot mijn trein naar Kazachstan vertrekt. En jawel, ik ben in Azie, slechts 50 kilometer buiten Europa maar voor het eerst van mijn leven buiten Europa.
Nou alle lieve vrienden, ik wens jullie veel succes met je carriere, mis de boot niet, dan neem ik maandag de trein naar Kazachstan. Ik ben benieuwd hoe dit land is, het begint exotisch te worden, kortom de reis kan beginnen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
