De reis gaat beginnen.
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Frank
14 Maart 2008 | Indonesië, Manokwari
Alle lieve mensen,
Het lijkt misschien merkwaardig maar ik ben nu een jaar onderweg en heb nu pas het gevoel dat de reis gaat beginnen. Indonesie is ook een heel mooi land om te reizen, het is divers, uitersten in de natuur en de nodige problemen.
17/2 Yogyakarta. De eerste echte mooie stad die ik zie in Indonesie. Yogyakarta is het centrum van Javaanse cultuur. De sultan woont nog steeds in zijn paleis in Yogyakarta. Er is een badhuis van de sultan en een vogeltjesmarkt waar natuurlijk vogels worden verhandeld maar ook veel reptielen. Dan weet ik weer wat ik allemaal kan tegenkomen in Indonesie.
Tijdens de onafhankelijksheidsoorlog verschanste de sultan zich in zijn paleis in Yogyakarta, Nederland durfde hem niet te arresteren om een volkswoede te vermijden.
Er was feest in het dorp, een mooie kermis met kleine maar fijne toestellen. De kermisattracties zijn kleurrijk en aandoenlijk. Een Nederlands kind zou op zo'n toestel krijsend en verongelijkt getraumatiseerd raken voor de rest van zijn leven, een Indonesisch kind is als een kind zo blij met het gebodene.
20/2 Borobudur. Een uurtje rijden van Yogyakarta ligt Borobudur. Het Boeddhistisch hoogtepunt van Indonesie, gebouwd tussen 750 en 850 na Chr.
21/2 Prambanan. Vlakbij Yogyakarta, een Hindoeistische tempel, daterend uit de achtste eeuw n. Chr. Ik vond Prambanan mooier dan Borobudur maar omdat ik mijn fotocamera vergeten was kan ik jullie hier geen deelgenoot van maken.
21/2 Surabaya. Wederom een smerige en lelijke stad. Een paar uur door een sloppenwijk gelopen en dan zie je dus hoe sommige mensen moeten leven in deze wereld. Ik overnachtte in een koloniaal hotel waar op een paar honderd meter afstand een brug ligt waarop de eerste gevechten met het Nederlandse leger in 1946 uitbraken.
Het is regentijd in Indonesie, de bergen zijn in mist ondergedompeld. Op Java iets ten oosten van Surabaya liggen verschillende vulkanen die hoog op mijn lijstje staan maar ik heb van mensen uit die richting gehoord dat je dus niets ziet. Ik ben daarom direct naar de Molukken gegaan. Ik had twee dagen op de boot moeten wachten in Surabaya, dan drie dagen varen, dat is vijf dagen van mijn visum af, en de prijs was hetzelfde. Ik heb dus gevlogen naar Ambon op de Molukken. Een moment van zwakte.
24/2 Kota Ambon. De hoofdstad van de Zuid-Molukken. Een tocht rond het eiland gemaakt naar fort Amsterdam, ook nog een beetje gezwommen. Op de Molukken is het Europese kolonialisme begonnen. Vanaf 1510 de Portugezen, eind 16e eeuw Nederland. Van de Molukken kwam kruidnagels en nootmuskaat, deze kruiden was zijn gewicht in goud waard.
Zoals jullie weten heeft de Molukken nog meer geschiedenis met Nederland dan de rest. Molukkers zijn grotendeels Christenen, ze waren loyaal aan het Nederlandse gezag. Mochten dienen in het KNIL en zelfs gedurende de onafhankelijkheidsoorlog bleven ze Nederland trouw. Kortom goede mensen.
Van 1999 tot 2002 hebben de Christenen en Moslims elkaar de hersens ingeslagen op de Molukken. Dit was oa wegens de economische neergang, de onafhankelijkheid van Oost-Timor deed een aantal Molukkers weer geloven in een vrije republiek RMS en door een administratieve opdeling van Noord- en Zuid-Molukken kwamen de Moslims in Zuid-Molukken in de meerderheid. Er zijn ongeveer 2000 mensen vermoord, in 2002 stond er geen kerk of moskee meer overeind. Maar het is sinds 2004 helemaal rustig en het lijkt een duurzame vrede.
Er zijn op de Molukse eilanden gelukkig geen spoorwegen want anders zouden de treinen gekaapt worden maar dat is natuurlijk een hele kinderachtige grap.
Molukkers zijn goede mensen, ouderen spreken soms Nederlands. Veelal hebben ze familie in Nederland. Wat mij ook bijzonder bindt met deze mensen is dat Ajax hier heel populair is. Veel Ajax shirts ed.
27/2 Banda Eilanden. Met een klein vliegtuigje voor vijftien passagiers een half uur vliegen naar Bandaneira op de Banda Eilanden. Omdat het vliegtuig om half zes 's ochtends vertrok uit Ambon de nacht voorafgaand geslapen op de parkeerplaats bij het vliegveld. De Banda Eilanden is het ultieme paradijs op aarde. Tien kleine eilanden met koraalrif, een vulkanische berg Gunung Api van 666 meter en de Banda Zee met een zeeleven dat geweldig is.
Volgens deskundigen, dus niet alleen volgens mij heeft de Banda Eilanden de mooiste koraalriffen ter wereld. De tweede dag ben ik gaan snorkelen, vijf uur lang in het water gelegen. Dat is in het water liggen tussen de meest kleurrijke koraalrif, en om mij heen duizenden vissen in alle kleuren en maten. Een schildpad van een halve meter gezien enz. Uiteraard kan ik onder water geen foto's maken dus ik kan u ook hier geen deelgenoot van maken.
Wel iets heel doms gedaan, vijf uur lang aan het wateroppervlak liggen in helder water met weliswaar een T-shirt aan tegen het verbranden maar dan blijven mijn benen over. En dat in de buurt van de evenaar. Ik heb een week lang nauwelijks kunnen lopen. Na vijf dagen kwamen er hele grote blaren op mijn kuiten. Ik denk dat dit bijna tweedegraads brandwonden waren. Na tien dagen kon ik pas weer normaal lopen. Mijn huid is nog steeds niet normaal maar de pijn is nu weg. Dit was veel meer dan ontzettend dom.
De vierde dag nog een keer snorkelen, dit keer met broek, T-shirt en sokken aan, en op de terugweg iets unieks mogen meemaken. Er zwommen echt een paar honderd dolfijnen rond de boot. Soms op een meter afstand in het water meezwemmen en dan omhoog springen. Soms hele scholen op enige afstand zien springen. Na een half uur vertrokken de dolfijnen. Foto's maken is moeilijk dus ook hier bent u geen deelgenoot van.
Omdat ik weer kon lopen de laatse dag de vulkaan Gunung Api beklommen. Een bergje van 666 meter met leuk uitzicht over de eilanden.
Ik heb dus een week hoofdzakelijk op mijn bed gelegen in Bandaneira. Gelukkig lagen er een aantal Nederlandstalige boeken in het hotel. In Indonesie is transport willekeurig en de Banda Eilanden zijn wel erg geisoleerd van de wereld. Een keer per week vliegt het kleine vliegtuigje naar Banda dus deze is vaak volgeboekt. Schepen worden uit de vaart genomen wegens mankementen etc. Met of zonder verwonding moest ik sowieso wachten tot 10 maart. Je kunt in Indonesie een reis niet plannen.
Banda is het ultieme paradijs op aarde en tevens het hoogtepunt of dieptepunt van Nederlands koloniale geschiedenis in Indonesie. In 1599 arriveerden de Nederlanders hier en omdat ze zwaar bewapend waren accepteerden de lokalen een handelsmonopolie voor Nederland. De Banda Eilanden was de enige plaats op aarde waar nootmuskaat werd verbouwd. De lokalen namen de Nederlandse handelsmonopolie niet al te serieus en daarop besloot Nederland de gehele bevolking van de Banda Eilanden uit te moorden. Overigens terecht want dan hadden ze maar moeten gehoorzamen. Er kwamen Nederlandse plantagehouders voor in de plaats, deze werden perkeniers genoemd. Zij kregen de beschikking over slaven en het werd een lucratieve handel voor Nederland. De rellen van 1999 sloegen voor een paar dagen over naar de Banda Eilanden en toen is de laatste perkenier vermoord. Er staan een aantal forten op de eilanden, fort Nassau, fort Belgica en fort Hollandia. Er staat een buste van Koning Willem III en wat koloniale gebouwen. Het eilandje Run werd nog enige tijd door de Engelsen bezet tot dit eiland in 1667 geruild werd met de Engelsen tegen Manhattan, dit was een hele slechte ruil en ik kan daar nog steeds pisnijdig over worden.
Uiteindelijk kon ik pas 10 maart vertrekken met de eerste boot richting Papua. Indonesiers moeten een aantal cursussen krijgen. Ten eerste hoe kan ik een beetje zuinig zijn op mijn eigen land, Indonesiers klimmen op de standbeelden van Borobudur, ze gooien al hun rotzooi in de mooie natuur. Vanaf de boten wordt al het afval de zee in gegooid, er staan een aantal afvalbakken maar als de schoonmakers langs komen worden die leeggekiept in de zee. De tweede cursus moet organiseren en logisch nadenken worden. De puinhoop bij het aanmeren van de ferry is gestoord. Er moeten behalve passagiers ook goederen geladen en gelost worden. Dus dragers vechten zich een weg door de menigte. Duwend, scheldend en vechtend kon ik aan boord komen. In Bandaneira was het enorm, in Manokwari ontstond een massale vechtpartij om mij heen. Er werden echt mensen gemolesteerd. De eerste plaats in Papua die de boot uit Bandaneira onderweg naar Fak-Fak aandeed was Kaimana. Er is geen haven dus middels kleine boten werd de ferry gelost en geladen. Middels een amfibievoertuig, volgens mij nog daterend uit de Tweede Wereldoorlog, werden de mensen aan boord gebracht. Boten die over elkaar heen varen ed, ik denk dat hier regelmatig mensen verzuipen.
Ik heb 48 uur op het bovenste dek gebivakkeerd. Helemaal alleen een ruime plaats boven de stuurhut van de kapitein dat weliswaar verboden was voor passagiers maar als buitenlander kon ik dat niet lezen. Twee dagen genoten van de zee, de zonsondergang en -opkomst, 's nachts de sterrenhemel bekeken. Midden in de nacht aangekomen in Papua, in het plaatsje Fak-Fak. Ik had geluk want Fak-Fak is niet interessant en ik kon de volgende morgen meteen door met de volgende boot naar Manokwari. Weer 36 uur varen en dit keer regende het dus ik zat samengepakt met heel veel mensen.
Alle lieve mensen, Papua is weliswaar het begin van mijn reis maar een beetje het einde van de wereld. Dit land is enorm leeg en nog een beetje verwilderd. Varend rond Papua zie je geen enkele nederzetting en geen enkel ander schip. Met een beetje geluk zal ik mannen in peniskokers mogen begroeten. Morgen ga ik de bergen in rond Manokwari, de bergen zijn boven de 3000 meter en Papua heeft de mooiste en vreemdste vogelsoorten. Over een week verder varen naar Kota Biak en via Yayapura richting Papua Nieuw Guinea, ik zal daar de grens over moeten om een een nieuw visum te kopen voor Indonesie.
groet
Het lijkt misschien merkwaardig maar ik ben nu een jaar onderweg en heb nu pas het gevoel dat de reis gaat beginnen. Indonesie is ook een heel mooi land om te reizen, het is divers, uitersten in de natuur en de nodige problemen.
17/2 Yogyakarta. De eerste echte mooie stad die ik zie in Indonesie. Yogyakarta is het centrum van Javaanse cultuur. De sultan woont nog steeds in zijn paleis in Yogyakarta. Er is een badhuis van de sultan en een vogeltjesmarkt waar natuurlijk vogels worden verhandeld maar ook veel reptielen. Dan weet ik weer wat ik allemaal kan tegenkomen in Indonesie.
Tijdens de onafhankelijksheidsoorlog verschanste de sultan zich in zijn paleis in Yogyakarta, Nederland durfde hem niet te arresteren om een volkswoede te vermijden.
Er was feest in het dorp, een mooie kermis met kleine maar fijne toestellen. De kermisattracties zijn kleurrijk en aandoenlijk. Een Nederlands kind zou op zo'n toestel krijsend en verongelijkt getraumatiseerd raken voor de rest van zijn leven, een Indonesisch kind is als een kind zo blij met het gebodene.
20/2 Borobudur. Een uurtje rijden van Yogyakarta ligt Borobudur. Het Boeddhistisch hoogtepunt van Indonesie, gebouwd tussen 750 en 850 na Chr.
21/2 Prambanan. Vlakbij Yogyakarta, een Hindoeistische tempel, daterend uit de achtste eeuw n. Chr. Ik vond Prambanan mooier dan Borobudur maar omdat ik mijn fotocamera vergeten was kan ik jullie hier geen deelgenoot van maken.
21/2 Surabaya. Wederom een smerige en lelijke stad. Een paar uur door een sloppenwijk gelopen en dan zie je dus hoe sommige mensen moeten leven in deze wereld. Ik overnachtte in een koloniaal hotel waar op een paar honderd meter afstand een brug ligt waarop de eerste gevechten met het Nederlandse leger in 1946 uitbraken.
Het is regentijd in Indonesie, de bergen zijn in mist ondergedompeld. Op Java iets ten oosten van Surabaya liggen verschillende vulkanen die hoog op mijn lijstje staan maar ik heb van mensen uit die richting gehoord dat je dus niets ziet. Ik ben daarom direct naar de Molukken gegaan. Ik had twee dagen op de boot moeten wachten in Surabaya, dan drie dagen varen, dat is vijf dagen van mijn visum af, en de prijs was hetzelfde. Ik heb dus gevlogen naar Ambon op de Molukken. Een moment van zwakte.
24/2 Kota Ambon. De hoofdstad van de Zuid-Molukken. Een tocht rond het eiland gemaakt naar fort Amsterdam, ook nog een beetje gezwommen. Op de Molukken is het Europese kolonialisme begonnen. Vanaf 1510 de Portugezen, eind 16e eeuw Nederland. Van de Molukken kwam kruidnagels en nootmuskaat, deze kruiden was zijn gewicht in goud waard.
Zoals jullie weten heeft de Molukken nog meer geschiedenis met Nederland dan de rest. Molukkers zijn grotendeels Christenen, ze waren loyaal aan het Nederlandse gezag. Mochten dienen in het KNIL en zelfs gedurende de onafhankelijkheidsoorlog bleven ze Nederland trouw. Kortom goede mensen.
Van 1999 tot 2002 hebben de Christenen en Moslims elkaar de hersens ingeslagen op de Molukken. Dit was oa wegens de economische neergang, de onafhankelijkheid van Oost-Timor deed een aantal Molukkers weer geloven in een vrije republiek RMS en door een administratieve opdeling van Noord- en Zuid-Molukken kwamen de Moslims in Zuid-Molukken in de meerderheid. Er zijn ongeveer 2000 mensen vermoord, in 2002 stond er geen kerk of moskee meer overeind. Maar het is sinds 2004 helemaal rustig en het lijkt een duurzame vrede.
Er zijn op de Molukse eilanden gelukkig geen spoorwegen want anders zouden de treinen gekaapt worden maar dat is natuurlijk een hele kinderachtige grap.
Molukkers zijn goede mensen, ouderen spreken soms Nederlands. Veelal hebben ze familie in Nederland. Wat mij ook bijzonder bindt met deze mensen is dat Ajax hier heel populair is. Veel Ajax shirts ed.
27/2 Banda Eilanden. Met een klein vliegtuigje voor vijftien passagiers een half uur vliegen naar Bandaneira op de Banda Eilanden. Omdat het vliegtuig om half zes 's ochtends vertrok uit Ambon de nacht voorafgaand geslapen op de parkeerplaats bij het vliegveld. De Banda Eilanden is het ultieme paradijs op aarde. Tien kleine eilanden met koraalrif, een vulkanische berg Gunung Api van 666 meter en de Banda Zee met een zeeleven dat geweldig is.
Volgens deskundigen, dus niet alleen volgens mij heeft de Banda Eilanden de mooiste koraalriffen ter wereld. De tweede dag ben ik gaan snorkelen, vijf uur lang in het water gelegen. Dat is in het water liggen tussen de meest kleurrijke koraalrif, en om mij heen duizenden vissen in alle kleuren en maten. Een schildpad van een halve meter gezien enz. Uiteraard kan ik onder water geen foto's maken dus ik kan u ook hier geen deelgenoot van maken.
Wel iets heel doms gedaan, vijf uur lang aan het wateroppervlak liggen in helder water met weliswaar een T-shirt aan tegen het verbranden maar dan blijven mijn benen over. En dat in de buurt van de evenaar. Ik heb een week lang nauwelijks kunnen lopen. Na vijf dagen kwamen er hele grote blaren op mijn kuiten. Ik denk dat dit bijna tweedegraads brandwonden waren. Na tien dagen kon ik pas weer normaal lopen. Mijn huid is nog steeds niet normaal maar de pijn is nu weg. Dit was veel meer dan ontzettend dom.
De vierde dag nog een keer snorkelen, dit keer met broek, T-shirt en sokken aan, en op de terugweg iets unieks mogen meemaken. Er zwommen echt een paar honderd dolfijnen rond de boot. Soms op een meter afstand in het water meezwemmen en dan omhoog springen. Soms hele scholen op enige afstand zien springen. Na een half uur vertrokken de dolfijnen. Foto's maken is moeilijk dus ook hier bent u geen deelgenoot van.
Omdat ik weer kon lopen de laatse dag de vulkaan Gunung Api beklommen. Een bergje van 666 meter met leuk uitzicht over de eilanden.
Ik heb dus een week hoofdzakelijk op mijn bed gelegen in Bandaneira. Gelukkig lagen er een aantal Nederlandstalige boeken in het hotel. In Indonesie is transport willekeurig en de Banda Eilanden zijn wel erg geisoleerd van de wereld. Een keer per week vliegt het kleine vliegtuigje naar Banda dus deze is vaak volgeboekt. Schepen worden uit de vaart genomen wegens mankementen etc. Met of zonder verwonding moest ik sowieso wachten tot 10 maart. Je kunt in Indonesie een reis niet plannen.
Banda is het ultieme paradijs op aarde en tevens het hoogtepunt of dieptepunt van Nederlands koloniale geschiedenis in Indonesie. In 1599 arriveerden de Nederlanders hier en omdat ze zwaar bewapend waren accepteerden de lokalen een handelsmonopolie voor Nederland. De Banda Eilanden was de enige plaats op aarde waar nootmuskaat werd verbouwd. De lokalen namen de Nederlandse handelsmonopolie niet al te serieus en daarop besloot Nederland de gehele bevolking van de Banda Eilanden uit te moorden. Overigens terecht want dan hadden ze maar moeten gehoorzamen. Er kwamen Nederlandse plantagehouders voor in de plaats, deze werden perkeniers genoemd. Zij kregen de beschikking over slaven en het werd een lucratieve handel voor Nederland. De rellen van 1999 sloegen voor een paar dagen over naar de Banda Eilanden en toen is de laatste perkenier vermoord. Er staan een aantal forten op de eilanden, fort Nassau, fort Belgica en fort Hollandia. Er staat een buste van Koning Willem III en wat koloniale gebouwen. Het eilandje Run werd nog enige tijd door de Engelsen bezet tot dit eiland in 1667 geruild werd met de Engelsen tegen Manhattan, dit was een hele slechte ruil en ik kan daar nog steeds pisnijdig over worden.
Uiteindelijk kon ik pas 10 maart vertrekken met de eerste boot richting Papua. Indonesiers moeten een aantal cursussen krijgen. Ten eerste hoe kan ik een beetje zuinig zijn op mijn eigen land, Indonesiers klimmen op de standbeelden van Borobudur, ze gooien al hun rotzooi in de mooie natuur. Vanaf de boten wordt al het afval de zee in gegooid, er staan een aantal afvalbakken maar als de schoonmakers langs komen worden die leeggekiept in de zee. De tweede cursus moet organiseren en logisch nadenken worden. De puinhoop bij het aanmeren van de ferry is gestoord. Er moeten behalve passagiers ook goederen geladen en gelost worden. Dus dragers vechten zich een weg door de menigte. Duwend, scheldend en vechtend kon ik aan boord komen. In Bandaneira was het enorm, in Manokwari ontstond een massale vechtpartij om mij heen. Er werden echt mensen gemolesteerd. De eerste plaats in Papua die de boot uit Bandaneira onderweg naar Fak-Fak aandeed was Kaimana. Er is geen haven dus middels kleine boten werd de ferry gelost en geladen. Middels een amfibievoertuig, volgens mij nog daterend uit de Tweede Wereldoorlog, werden de mensen aan boord gebracht. Boten die over elkaar heen varen ed, ik denk dat hier regelmatig mensen verzuipen.
Ik heb 48 uur op het bovenste dek gebivakkeerd. Helemaal alleen een ruime plaats boven de stuurhut van de kapitein dat weliswaar verboden was voor passagiers maar als buitenlander kon ik dat niet lezen. Twee dagen genoten van de zee, de zonsondergang en -opkomst, 's nachts de sterrenhemel bekeken. Midden in de nacht aangekomen in Papua, in het plaatsje Fak-Fak. Ik had geluk want Fak-Fak is niet interessant en ik kon de volgende morgen meteen door met de volgende boot naar Manokwari. Weer 36 uur varen en dit keer regende het dus ik zat samengepakt met heel veel mensen.
Alle lieve mensen, Papua is weliswaar het begin van mijn reis maar een beetje het einde van de wereld. Dit land is enorm leeg en nog een beetje verwilderd. Varend rond Papua zie je geen enkele nederzetting en geen enkel ander schip. Met een beetje geluk zal ik mannen in peniskokers mogen begroeten. Morgen ga ik de bergen in rond Manokwari, de bergen zijn boven de 3000 meter en Papua heeft de mooiste en vreemdste vogelsoorten. Over een week verder varen naar Kota Biak en via Yayapura richting Papua Nieuw Guinea, ik zal daar de grens over moeten om een een nieuw visum te kopen voor Indonesie.
groet
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
