Uitgetempeld.

Alle lieve mensen,

India is een fotogeniek land. De drukte, de armen, de bedelaars en kreupelen, de religieuze monumenten en beleving, het is overweldigend. De tijd die ik India geef is te kort met slechts twee maanden waardoor ik mij beperk tot de hoogtepunten, India heeft veel hoogtepunten dus ik moet effecient reizen. Een dag rondlopen, volgende dag verder reizen.
Het Hindoeisme vind ik een moeilijke godsdienst, de hoofdgoden herken ik nu wel maar er zijn zoveel goden dat ik het een beetje een poppentheater vind, dat is natuurlijk oneerbiedig en simplistisch maar er zijn veel tempels met beelden waar ik niets van kan maken en dan zit er weer een vrouw naast die om roepies vraagt.

Ik ben natuurlijk ook veel wel aardige Indiers tegengekomen maar het zijn niet mijn favoriete mensen, en dan zeg ik het heel netjes. Dat Indiers alleen maar om geld kunnen vragen probeer ik ze te vergeven maar Indonesiers proberen je tenminste op een eerlijke manier te naaien. Van de 1,15 miljard Indiers leven 400 miljoen in absolute armoede dus de strijd om het bestaan is heel heftig en dat is een geldig excuus voor hun gedrag. Maar negenennegentig van de honderd gesprekken draaien uit op geld vragen dus dan probeer je alle gesprekken te vermijden. De geintjes en het gezeur om aan je geld te komen is hier erger dan waar dan ook, onderling maken ze ook continu ruzie over geld. India is een heel mooi land om te zien maar contact met Indiers is er dus nauwelijks.
Bij de tempels staat de Brahman te wachten om na een ongevraagde rondleiding van vijf minuten een bijdrage te vragen waar zelfs een priester zich voor zou schamen, tot vijftig euro aan toe. En als ik dan niets geef kan hij mij zo indringend boos aankijken dat ik moet geloven dat mijn karma verslechtert.
De Indiers klagen dat ruim de helft minder toeristen naar het land komen, zij wijten dit aan de Mumbai aanslagen, ik denk dat de economische toestand een belangrijkere reden is. Het is wel een vies land, afval en veel poep op straat, heilige vlaaien van de koeien, hondenstront, maar mensen poepen ook rustig langs de kant van de weg. Publiekelijk boeren en scheten laten behoort ook tot het repertoire. In het hotel moet je meestal even een schoon laken vragen en de keuken moet je niet willen zien. Indien ik ooit de baas van dit land zou worden is het eerste wat ik doe de opgevoerde claxons verbieden. Maar de hoeveelheid historische bouwwerken is alleen met Europa te vergelijken.

27/1 Bodhgaya. Heiligste plaats in de wereld voor Boeddhisten. Onder de nazaat van een boom, maar wel op deze plek, heeft prins Siddhartha Gautama gemediteerd tot hij Boeddha werd. Naast de boom staat een grote tempel met daaromheen duizenden mensen die mediteren. Eromheen lopen veel pelgrims rondjes. Ik heb ook een aantal rondjes gelopen maar raakte niet verlicht.
Pelgrims komen uit alle Boeddhistische landen waardoor alle stromingen en nationaliteiten vertegenwoordigd zijn, een kleurrijke pijenparade is het gevolg. In de wintermaanden zijn het vooral Tibetanen die Bodhgaya bezoeken. De Dalai Lama die in ballingschap in het noordwesten van India leeft komt elke winter mediteren maar hij was al weer vertrokken. Enige tientallen Westerlingen komen hier zoeken naar verlichting, ik sta daar een beetje sceptisch tegenover. Op zoek naar jezelf en er is zoveel meer in het leven, dat zijn de woorden die ik 's avonds moet aanhoren als ik vraag welke verlichting ze toch zoeken. Probeer eerst maar eens een goed Christen te worden voordat je hier over de grond kruipt tussen een eeuwenoude traditie uit Tibet. Bodhgaya ligt in de provincie Bihar, de armste, meest ongeletterde, meest corrupte provincie van het land met als gevolg Maoistische rebellen die zo af en toe een trein stoppen en mensen dwingen een bijdrage af te geven.

31/1 Varanasi, de stad van Shiva. De heiligste stad in India en een van oudste steden van de mensheid. Het centrum van de Hindoebeschaving aan de heilige Ganges waar zonden worden gewassen, doden worden ondergedompeld en daarna naast het water gecremeerd. Een Hindoe gaat jaarlijks op bedevaart en de ouderen maken van Varanasi hun laatste pelgrimstocht, ze geloven dat sterven in Varanasi een mens bevrijd uit de cyclus van reincarnatie. De rivier is hier zo erg vervuild dat het water giftig is. De stank, de rituelen, het cremeren, de Brahman die weer om heel veel geld vraagt en ontzettend boos wordt, deze stad is India.
In Varanasi is een belangrijke Hindoetempel met direct ernaast een moskee afgescheiden door Noordierse hekwerken en wachttorens om de heethoofden het hoofd te bieden. Smalle stegen waar je zo af en toe een portiek moet induiken om een koe doorgang te verlenen en in de steeg zijn vlaaien moet ontwijken.

3/2 Allahabad. Van Varanasi naar Allahabad is honderddertig kilometer maar de trein deed daar acht uur over dus ik heb het Indische landleven kunnen bekijken. In Allahabad komen naast het oude Akbarfort de rivieren Yamuna en Ganges samen en dat is weer reden voor een bedevaartsplek. Astrologen berekenen wanneer het tijd is voor de pelgrimage en honderdduizenden camperen naast de rivier en nemen een bad waar de twee rivieren samenkomen. Weer veel goeroes, veel bedelaars, een vogeltje mag even zijn kooitje uit om een kaart te trekken waarmee de toekomst wordt gelezen.

Veel akkefietjes meegemaakt in Allahabad. Fietsrikja rijdt helemaal de verkeerde kant op om extra geld te beuren en wordt dan zeer overspannen en haalt al zijn riksjavrienden erbij wanneer ik niets betaal. Indien ik zeker weet dat ik moedwillig genaaid word zijn de kosten voor eigen rekening.
's Middags heel merkwaardig werd ik door agenten van de geheime dienst staande gehouden. Mijn papieren werden gecontroleerd en men nam mij mee in een tent voor ondervraging, aan die onzin doe ik dus niet mee. Ik geloof best dat als gevolg van de vele aanslagen, Mumbai was een in het oog springende maar er zijn in India maandelijks aanslagen, de politie moet gaan leveren maar men moet niet willekeurig toeristen staande houden en met acht man om mij heen gaan zitten om de tijd te doden. India is een vrij land dus je hoeft je hier geen zorgen te maken. De eerste vraag was waarom ik een foto van een tempel maakte, ik antwoordde dat ik zo'n domme vraag niet kan beantwoorden. Daarna moest ik mijn woonplaats Amsterdam voor de man spellen waarop ik hem vroeg of hij niet op school had gezeten. Daarna zei hij dat mijn visum verlopen was waarop ik hem vroeg in welk land hij woont want hij bekeek mijn visum van Bangladesh, de sfeer werd alsmaar zeikeriger. Daarna wist men mij te vertellen dat men mijn foto's ging confisqueren, dit weigerde ik uiteraard en vertelde ze dat ze mij dan eerst maar moesten arresteren. Arresteren betekent Nederlandse ambassade bellen dus daar begint men niet aan dus even later liep ik weer op straat. Rare toestand, in dit soort landen functioneert niets, dus ook de geheime dienst niet, ze kloten maar wat raak.

Het was inmiddels donker en ik was nog wat bozig en toen begonnen drie jongemannen aan mijn tas te trekken. Ik moest dus even van mij afmeppen, de eerste keer sinds Surabaya maar ook magere Indiers ben ik de baas. Het was de afsluiting van een vermoeiende dag.

Volgende dag naar het huis van de eerste premier van India Nehru geweest. Een niet interessante tentoonstelling waar onder andere zijn tandenborstel werd tentoongesteld, ik heb mijn hele leven al met de prangende vraag gezeten: met welke tandenborstel heeft Nehru zijn tanden toch gepoetst?

Allahabad speelde zowel bij het ontstaan als einde van de Britse kolonie een centrale rol. De East India Compagny (Britse VOC) gaf in Allahabad in 1858 alle eigendommen over aan de Britse staat waardoor het een officiele kolonie werd. En in Allahabad kwamen de nieuwe leiders van het land in het geheim bijeen om onder het Britse juk vandaan te komen.
Op het pelgrimterrein nog middels gratis eten een tent ingelokt door een paar dames naar een bijeenkomst van een goeroe die alle fysieke en mentale problemen geneest. Ik liep herboren de tent uit maar dat was wel heel makkelijk voor de goeroe want ik liep de tent ook zonder problemen in. En daarna nog een lezing van een goeroe aangehoord die zeker wist dat hij de wereldvrede ging brengen, ik zou zeggen begin met je landgenoten die mij de dag ervoor het leven hebben zuur gemaakt.

6/2 Khajuraho. Tempels, tempels, tempels, maar wel de mooiste tempels in de wereld, volgens deskundigen. De meeste tempels zijn tussen 950 en 1050 na Christus gebouwd. De verfijnde beeldenkunst is het mooiste wat deze wereld te bieden heeft. De beelden zijn goden, dieren, krijgers en vooral veel Kamasutra, Oosterse erotische kunst. En bij erotische beelden moet je gewoon aan porno denken. Gelukkig hebben wij in Nederland andre rouvoet die het tij nog probeert te keren maar het verval der zeden is reeds duizend jaar geleden ingezet. De mens is niet in de wereld om enkel plezier te maken dus ik begrijp best dat er af en toe geneukt moet worden maar dit is van een vulgariteit waar zelfs een priesterseminarie van onder de indruk zou geraken. Standjes die ik niet ken, maar dat kan natuurlijk aan mij liggen, maar ook volledige orgies, een man wiens paard zijn beste vriend is.
Twee kilometer verderop zijn ook nog Jaintempels, Jainisme is evenals Boeddhisme tweeeneenhalf millennium geleden ontstaan uit het Hindoeisme grotendeels uit onvrede over het kastenstelsel.

Het is een wonder dat duizend jaar na dato de tempels en beelden zo goed geconserveerd zijn, dat kan natuurlijk geen toeval zijn. Geschokt en opgewonden verliet ik Khajuraho richting Orchha. Na Khajuraho ben ik voorlopig wel uitgetempeld, dit kan sowieso niet meer overtroffen worden.

8/2 Orchha. Wederom goed bewaarde en hele mooie paleizen en tempels. Gebouwd in de 17e eeuw. Sinds aankomst in India droom ik ervan een Indier te naaien en dat is nu eindelijk gelukt. Zonder toegangskaartje alle tempels en paleizen binnengedrongen, het was wat extra loopwerk maar de besparing was toch mooi 3,50 euro en het principe is binnen en ik ben er trots op.
Op de torens van het mooiste paleis verbleven gieren. Ik ben de trap opgelopen en vanaf het balkon kon ik een gier lange tijd vanaf vijf meter bekijken, de spanwijdte van de vleugels is twee meter. Het uitzicht vanaf het ene gebouw naar het andere is geweldig.

10/2 Gwalior. Als een eiland op rotsen hoog boven de stad uitrijzend is een kasteel gebouwd met een omtrek van vijf kilometer. Het fort was eeuwenland de machtsbasis voor opeenvolgende heersers in de regio, zelfs de Britten hebben het fort gebruikt. Een aantal tempels en ruines van paleizen binnen de muur. Over de muur is goed te lopen en ik ben bijna helemaal rond geweest met mooi uitzicht over de stad waar de huizen in oude wijken allemaal lichtblauw zijn geschilderd. En wederom een dag rondgelopen zonder toegangskaartje, weer honderd roepie (1,30 euro) in de knip, ik zal ze terugnaaien de Indiers, ik ben namelijk Nederlander.
Onderweg naar Gwalior overgestapt in Jhansi. In de rij voor een treinkaartje klamt een klein zwerversmeisje zich aan mijn been vast en wil niet meer loslaten. Omstanders beginnen haar weg te schoppen, men heeft hier geen mededogen met armen, ik laat ze er mee ophouden en duw haar even later weg. Even later loop ik het perron op en een man komt naar mij toegerend en begint mijn voeten aan te raken. Het is een moeilijk land.

12/2 Bhopal. Met de trein naar Bhopal. De ouderen onder de lezers kunnen zich deze stad nog herinneren waar in 1984 bij een ongeluk in een chemische fabriek 20.000 mensen om het leven zijn gekomen en tevens een half miljoen mensen werden verminkt, en deze cijfers zijn onderschattingen want het zijn er waarschijnlijk veel meer. Het Amerikaanse bedrijf Union Carbide heeft zich nadien hoofdzakelijk ingespannen onder de verantwoordelijkheid uit te komen en de meeste directe slachtoffers en nabestaanden hebben geen cent gezien. Ze waren al arm dus wisten toch niet wat geld is maar het is natuurlijk wel een beetje cru. Het is zelfs zo erg dat Union Carbide niet eens de moeite heeft genomen het terrein te reinigen waardoor in de kilometerswijde omtrek het grondwater nog steeds zwaar vervuild is. Een paar weken geleden zag ik op de scheepswerf in Bangladesh dat er niets veranderd is. En rupsjenooitgenoeg zich maar afvragen waar de kredietcrisis toch vandaan komt.

Volgende dag van Bhopal naar nabijgelegen Sanchi. Het eerste rijk in India was het Mauryan-rijk. Het hoogtepunt was tijdens de heerschappij van Ashoka in de derde eeuw voor Christus. Nadat Ashoka spijt kreeg van alle mensen die hij had laten doden op zijn veroveringstochten werd hij Boeddhist en maakte het Boeddhisme tot staatsgodsdienst. In Sanchi heeft hij de eerste stoepa's laten bouwen, drieentwintig eeuwen oud. En jawel, weer gratis naar binnen, 250 roepies in de knip, ik heb allang gewonnen van de Indiers. Alleen het feit dat Indiers 10 roepies entree betalen en buitenlanders 250 roepies is voldoende reden een ommetje te lopen.

Vanaf Bhopal via Indore achttien uur met de bus naar de fotogeniekste provincie Rajasthan in het fotogenieke land India. Rajasthan is het land van de Rajputs, een krijgshaftig volk dat indien er geen oorlog met de buitenwacht werd gevoerd onderling oorlog voerde waardoor ze nooit machtig werden. Voor al die oorlogen heb je kastelen nodig, meestal gebouwd op een rots ergens in de woestijn. In het kasteel mooie paleizen en bij een echte krijgsheer hoort een zeer rijk uitgedoste vrouw. Vrouwen in India gaan al kleurrijk gekleed maar in Rajasthan nog veel gekleurder in hun sari's en juwelen. Het is hier sprookjesland. Mannen lopen met een tulband om hun hoofd en kamelen werken hier als trekpaard.

15/2 Udaipur. Stadje rondom een meer met midden op het meer een wit paleis. Op de oever het mooiste paleis, het begint eentonig te worden maar weer gratis naar binnen, hupsakee weer 50 roepie in de knip, en nota bene via de ingang voor bewakingspersoneel naar binnen gelopen. Dat buitenlanders meer moeten betalen dan de arme autochtonen vind ik vanuit sosjalistisch beginsel wel juist maar omdat ik het geld herverdeel onder bedelaars is dat nog veel meer sosjalistisch. En gratis naar binnen maakt het kasteel, paleis of tempel simpelweg ook een stuk mooier.

16/2 Fout gemaakt, met twee Spanjaarden en een Fransman auto geregeld naar kasteel Kumbalgarh en in de buurt de belangrijkste Jaintempel van India, drie uur rijden ten noorden van Udaipur. Je weet vantevoren, ga nooit met Zuideuropeanen op pad, afspraak was al te laat om negen uur vertrekken, we vertrokken echter om tien uur. En als je haast hebt om voor sluitingstijd de tempel te halen moet je niet gaan lunchen, probeer zoiets aan een Spanjaard uit te leggen. Consequentie is dat we vlak voor sluitingstijd bij de tempel aankwamen en na vijf minuten weer naar buiten werden gestuurd en dat terwijl juist het interieur van deze tempel uniek is. Mijn gemakzucht om niet met lokale bus te reizen werd weer genadeloos afgestraft. Spanjaarden zijn de aller, allertraagste mensen in de wereld, maar dat weet je op voorhand. Eerste kasteel met paleis in het midden was wel mooi.

19/2 Jodhpur. Dit is de mooiste stad van Rajasthan, hoog op een rots een prachtig kasteel midden in een blauw gekleurde stad. Om de stad loopt nog een stadsmuur, vanaf mijn hotel onwaarschijnlijk uitzicht over het kasteel. Zoals gezegd, het is hier sprookjesland. Uiteraard weer zonder betalen, dit keer via de uitgang naar binnen (250 roepie), ook nog een tempel gratis (30 roepie). Vanaf Jodhpur een paar dagen met een Chileense samengereisd, jullie weten wel hoe dat gaat, even glimlachen, een compliment en het vrouwtje zwijmelt weer weg. Maar na een paar dagen scheidden onze wegen want ook deze lieve schat moest naar een meditatiecursus en ik ga hoog de bergen in wat mij overigens veel dichter bij de hemel brengt dan dagenlang in kleermakerzit doorbrengen. Ik begrijp dat gemediteer niet, ga gewoon werken voor je geld.

23/2 Jaisalmer. Weer enorm spectaculair. In de woestijn een klein stadje met een kasteel in woestijnkleur. Vroeger was dit een handelsstad waar kamelen vervoermiddel waren, in de woestijn zie je veel wilde kamelen. Kleine steegjes, muur rondgelopen, slang vlak voor mijn neus. Van Jodhpur naar Jaisalmer is richting de Pakistaanse grens en dus een gemilitariseerd gebied, veel soldaten, straaljagers in de lucht en echte tanks in de woestijn, prachtig! In de woestijn heeft India in 1998 nucleaire tests gedaan, dicht bij de grens zodat de goede buur het niet kon ontgaan. Ik denk dat deze grens het meest gemilitariseerde gebied in de wereld is, het is heel goed dat dit soort landen geld hebben voor deze onzin terwijl miljoenen niet te vreten hebben. In Jaisalmer moest ik wel even de toeristen wegdenken die hier met duizenden een unieke en heel avontuurlijke kamelensafari hebben geboekt. Vroeger waren de kamelen handelswaar, nu zijn de toeristen handelswaar. Het verschil is ook niet groot, de toeristen kijken net zo onnozel en lopen net zo sloom en de dikke buik zit bij kamelen op de rug.

26/2 Hoofdstad Delhi. Twintig uur met de trein terwijl de diarree mijn evenwichtsgevoel testte boven de wc. Ik heb overigens heel weinig last van het Indiase eten. Delhi heeft dertien miljoen inwoners en is uiteraard druk en smerig. Opeenvolgende heersers van India gebruikten meestal Delhi als hoofdstad dus er zijn de nodige historische gebouwen, de grootste moskee van India, de Jama Moskee (besparing 200 roepie), het Rode Fort en naast de Yamuna rivier een monument waar Mahatma Ghandi gecremeerd is na zijn moord in 1948. Tevens een goede tentoonstelling ernaast over zijn leven, Mahatma betekent grote ziel en waarschijnlijk was Ghandi de grootste ziel op aarde in de vorige eeuw. Het was een goede afsluiting van India want de volgende drie dagen met trein en bussen een enorm vermoeiende reis naar Kathmandu in Nepal. Het enige wat de reis verzachtte was een dove man die tegen mij aanlulde middels zijn mobieltje en op de laatste dag viel een Nepalese schone tegen mij in slaap in de bus. De eerste twintig kilometer na de grensovergang waren een stuk of tien wegblokkades waardoor er geen busvervoer was maar na enige discussie mocht ik ze allemaal passeren met de fietsriksja. Wegblokkades en vaak gewelddadige stakingen zijn erg populair in Nepal.

7/3 Kathmandu. De topografisch beter onderlegde lezer zal zich afvragen waarom ik eerst helemaal naar het westen reis en daarna weer zo ver naar het oosten, dat is omdat maart een betere wandelmaand is in Nepal. Ik ben in het tegenovergestelde land van Nederland aangekomen, de mens is hier erg klein en het land erg hoog. Het eerste wat opvalt is dat de mensen zoveel prettiger zijn dan in India, wel veel lijmsneuvende straatjochies. De komende dagen mijn bergtocht voorbereiden.


Alle lieve mensen, ik ben uitgetempeld, uitgekasteeld en uitgepaleisd, en dat is heel mooi want er komt weer een andere ronde, komende weken verticaal reizen, de bergen in Nepal. Mijn voet kan ik enkel met veel duw- en trekwerk nog een heel klein beetje voelen dus dat mag geen probleem zijn. Daarna terug via India naar Pakistan indien dat land niet is ingestort in de tussentijd.


groet