Het dak van de wereld.

Alle lieve mensen,

Ik ben vanaf 14 maart tot 30 maart in de bergen van Nepal geweest. Na aankoop van warme kleding in Kathmandu en deelname aan het holi feest kon ik de bergen in. Het holi-feest is viering van het einde van de droge periode en iedereen op straat wordt met water bekogeld en gekleurd met poeder, buitenlanders niet uitgezonderd dus ik was van top tot teen gekleurd.

Het vertrek ging moeizaam want in Nepal houdt men enorm van staken en wegen blokkeren waardoor de bus vier dagen lang niet vertrok, de vierde dag organiseerden een aantal mensen een bus maar we waren Kathmandu nog niet uit en werden bekogeld met stenen en er ontstonden wat vechtpartijtjes. Om het stakingsgeweld te vermijden ben ik uiteindelijk 14 april gevlogen naar Lukla. Lukla is reeds halverwege en zes dagen gelopen met veel kou en veel hoofdpijn vanwege de hoogteziekte. 20 April Everest Base Camp bereikt, volgende morgen een dag voor ik twee jaar onderweg ben het hoogste punt bereikt, Kala Pattar op 5550 meter, waarschijnlijk het hoogste punt dat ik ooit in mijn leven bereik. Vanaf hier uitzicht op Mount Everest, zoals jullie weten met 8848 meter de hoogste berg ter wereld. Vanaf Kala Pattar is de afstand hemelsbreed tien kilometer tot de top van de Mount Everest. Op de foto's is Mount Everest de enige bergtop die niet besneeuwd is, enigszins op de achtergrond. Het merkwaardige is dat lopen naar Kala Pattar makkelijk is omdat door risico van hoogteziekte ik slechts twee tot vier uur per dag rustig kon lopen.

Na de top bereikt te hebben was ik geacclamatiseerd en kon in hoog tempo terug een andere vallei in naar een volgende top, de Gokyo Peak op 5367 meter. Uitzicht is wederom spectaculair. Vanaf Gokyo Peak in heel hoog tempo wegens gebrek aan visumdagen weer via Lukla naar Jiri gelopen, vooral de laatste vier dagen waren zwaar wegens continu stijgen en dalen tussen 1600 en 3700 meter, maar wel met voldoende zuurstof en zonder kou. Maar het zijn ook prachige dagen met diepe valleien, traditionele dorpen en enorm arme Nepalezen. Totdat de Maoisten toetraden tot de regering moesten toeristen op deze route een bijdrage in de partijkas doen, dat is nu voorbij. In Jiri aangekomen met de bus naar Kathmandu.

In Kathmandu kreeg ik de schrik van mijn leven, jullie weten waarom. Het afschuwelijke bericht van het overlijden van Matthijs bereikte mij 31 maart, een vader heeft recht zijn kinderen te zien opgroeien, zijn kinderen hebben het recht een vader te hebben, dit is een verschrikkelijk onrecht.


groet