Geen bericht, goed bericht.

Alle lieve mensen,

Ik heb in mijn vorige bericht niet gelogen dat ik naar Iran zou gaan want ik ben inmiddels in het veilige Iran aangekomen, ik heb enkel twaalf dagen Afghanistan weggelaten, moeders heeft ook recht op nachtrust. Afghanistan is natuurlijk een geweldig land, het belangrijkste land van Centraal-Azie. Een land dat op een kruising ligt waardoor alle grootmachten al meer dan tweeduizend jaar hun legers deze kant opsturen. De Grieken, Perzen, Arabieren, Mongolen, Britten, Pakistanen, Russen probeerden en Washington probeert het naar eigen inzicht te temmen, ik kon niet achterblijven.

Afghanistan is geen veilig land, zeker in 2009 niet en al helemaal niet in de maand van de presidentsverkiezingen. Maar indien je door de veilige gebieden reist is het bijna veilig en dat heb ik gedaan. Ook voor Afghanistan lijkt het allemaal weer spannender dan het is.

In Rawalpindi moest ik nog een weekje genieten van de hitte, diarree, koorts en hoofdpijn. Het was weer de pil die me er vanaf hielp, in de volksmond cyprofloxacylin genoemd, een antibiotica die het lichaam weer moest reinigen. Het is derde keer in tien maanden dat ik antibiotica nodig heb om de Aziatische keuken te trotseren. Het vervelende is dat ik eerst vier dagen met koorts in bed lig, ik kan niet bij elke diarree of onraad meteen aan de antibiotica beginnen. Regelmatig geen stroom dus geen ventilator en ten einde raad maar weer aan de pil die altijd heel effectief is want na een dag begint het leven weer op gang te komen. Ik vertelde in de vorige editie dat ik vel over been ben geworden in de bergen, in Rawalpindi heb ik op een weegschaal gestaan, 71 kilo en dat was nog voor ziek worden en dat terwijl mijn streefgewicht 80 kilo is, ik ga de komende weken bunkeren.
Daarna opmaken voor Afghanistan, een land dat ik uiteraard goed voorbereid. Ik heb geprobeerd zoveel mogelijk contacten met Afghanen te krijgen in de drie steden die ik wilde bezoeken. Dat is aardig gelukt, ze kunnen mij vantevoren over de veiligheidssituatie informeren. Mijn oorspronkelijke plan was om via de Wakhan corridor te lopen in Afghanistan, dat is een veilig gebied maar dan heb je voor Pakistaanse en Afghaanse zijde een vergunning nodig want een officiele grensovergang bestaat er niet. Ik heb het nog geprobeerd in Islamabad maar heilloos natuurlijk. Probeer maar eens aan het loket van de Afghaanse ambassade, waar de opening van het loket ongeveer ter hoogte van mijn middel is, voorovergebogen uit te leggen dat je een vergunning voor de Wakhan-corridor wilt terwijl men een visum al de grootste moeite vindt. Bureaucraten regeren de wereld.

6/8 Eindelijk vertrokken uit Rawalpindi naar Peshawar. Volgende dag een zinloze poging gedaan om met de bus naar Kaboel te rijden, ik wilde natuurlijk graag de legendarische Khyber-pas over maar buitenlanders mogen deze route niet rijden dus ik werd twee kilometer buiten de stad door militairen teruggestuurd, dat wist ik vantevoren maar wilde het toch proberen met een paar briefjes van tien dollar maar zoals te verwachten zijn hier zoveel militairen dat je wel erg veel briefjes nodig hebt. Om acht uur was ik alweer terug in Peshawar en ik heb een vliegticket gekocht. Bij de vliegmaatschappij wilde men mij een retourticket verkopen, volgens de meneer regelgeving van Pakistan. Hoe kan een mens een regel bedenken indien je een land wilt verlaten dat je een retourticket moet kopen, het toont aan hoe grenzeloos corrupt men in zo'n land denkt. Bij een reisbureau kon ik een enkele vlucht kopen.

8/8 's Ochtends vroeg vliegen, mooi berggebied tussen Peshawar en Kaboel, dit is Taliban-territorium. De dorpjes in de dalen moet een merkwaardig leven zijn. Ergens in dit gebied is tora bora waar de Amerikanen in 2001 dachten osama te vinden.
Geland in Kaboel blijkt natuurlijk hoe normaal zo'n stad is, het gebruikelijke gezeik met taxichauffeurs.
Op het eerst gezicht is Kaboel een zwaar gefortificeerde stad, overal betonblokken, omheinde gebieden, militairen, prikkeldraad etc. Kaboel wordt bewaakt door Afghaanse soldaten, indien de overheid Kaboel kwijt is zijn ze Afghanistan kwijt dus het halve Afghaanse leger zit hier volgens mij. Er zijn buitenlandse veiligsmensen die boven de wet staan en zo af en toe Isaf-soldaten. Ik ben naar het bekendste hotel van Kaboel gegaan waar enige tientallen westerse journalisten hangen. Toeristen krijgen een kamer voor halfgeld en ik werd meteen geloofd een toerist te zijn, daar heb ik zo'n mooie outfit voor. In Pakistan loop ik in shalwar kalmeez om beter geaccepteerd te worden, in Afghanistan is het echt voor mijn veiligheid. Hoe minder je opvalt hoe beter. Laag profiel houden noemen we dat in veiligheidsjargon. Het enige probleem is dat mijn pakol uit Gilgit is en niet Afghaans, ik word op straat ook nog regelmatig aangesproken in het Engels dus echt onherkenbaar ben ik niet en misschien moeten de Afghanen enorm lachen om mijn verschijning.
Kaboel is een redelijk veilige stad, de kans om geraakt te worden door een bomaanslag is net als in Pakistan heel erg klein. Overdag is de criminaliteit te overzien en ontvoeringen komen heel zelden voor, ik kan gewoon door de hele stad over straat lopen. Overal hangen portretten van Karzai en de hitte is door de hoogte iets dragelijker.
Kaboel is ondanks zijn leeftijd van 2500 jaaar geen mooie stad, dat kan ook niet anders na dertig jaar oorlog. Er zijn hier en daar nieuwe gebouwen maar veel ligt nog in puin. Er is weinig hoogbouw en vooral de buitenwijken is nauwelijks hoogbouw. Veel vrouwen in boerka maar opvallend ook vrouwen die liberaal gekleed gaan. Veel mensen leven in armoede maar de opbouwindustrie heeft natuurlijk ook winnaars opgeleverd. Ik kan dus overal vrij rondlopen en mensen zijn vriendelijk en soms nieuwsgierig.

De Sowjets vertrokken in 1989, tot 1992 was de stad nog in handen van de regering totdat de burgeroorlog in de hoofdstad uitbrak, de Oezbeken, Tadjieken, Hazaren en Pashtuns eisten hun oorlogsbuit op en bezetten allen een deel van de stad, de leider van de Oezbeken was minister van Defensie en gaf het leger opdracht zijn eigen hoofdstad te bombarderen, elke groep wisselde regelmatig van coalitie, dat was ongeveer de situatie vier jaar lang. In 1996 werd de taliban voldoende gesteund door Pakistan waardoor ze Kaboel overnamen waardoor het rustig werd als we de terreur van de taliban niet meerekenen.

10/8 Met een Fransman uit mijn hotel naar de Panjshir vallei gegaan, het is drie uur rijden naar het noordoosten. De Panjshir vallei is een veilig gebied omdat de lokale bevolking zelf de taliban eruit schiet. In 329 voor Christus heeft Alexander de Grote na zijn verovering van Perzie in de Panjshir vallei de Bactrian koning Bessus die de kroon van Perzie opeiste achterna gezeten en hem vermoord.

Leider van de Tadjieken was Massoud, leeuw van de Panjshir en hij wordt nog steeds vereerd als een god. Massoud is 9 september 2001 door de taliban vermoord door een zelfmoordaanslag. De Panjshir was de nachtmerrie voor de Sowjets, de tadjiekse mujaheddin schoten vanuit de bergen het eerste en laatste voertuig kapot en namen dan de tijd om alles ertussen kapot te schieten. De hele vallei ligt bezaaid met kapot Russisch oorlogsmaterieel, de Stalinorgels blijf ik de mooiste vinden. Nadat de taliban Afghanistan grotendeels onder controle hadden wisten de Tadjieken de taliban buiten de vallei te houden. Er wordt momenteel een graftombe gebouwd voor Massoud.
Na ons bezoek aan de tombe werden we door de politie meegenomen naar het politiebureau, dat is normaal in dit soort landen dus ik vond alles best. Op het bureau vertelde men dat men ons verdacht vond in onze kleding en zonder begeleiding in de Panjshir. De grote grap was dat de baas vond dat wij van de taliban waren. Er was een vertaler aanwezig die redelijk Engels sprak maar na anderhalf uur hele domme vragen stellen was ik er wel klaar mee. En met hele domme vragen bedoel ik extreem domme vragen (voorbeeld: waarom heeft u een baard, waarom kwam u uit Pakistan, waar ligt Nederland), indien deze mensen de taliban moeten bestrijden kunnen we er beter meteen mee ophouden. Na anderhalf uur maakte ik duidelijk dat ik er genoeg van had en het tijd werd om te vertrekken, men stemde er uiteindelijk maar mee in en bracht ons naar een andere legerkazerne waar we mochten overnachten, deze soldaten wilden echter zo snel mogelijk van ons af en brachten ons naar een klein Amerikaans legerkamp, de Amerikanen moesten er om lachen maar konden ons geen nacht in de kazerne houden en uiteindelijk hebben we in een school in de buurt overnacht.

De volgende ochtend vroeg terug naar Kaboel. Een uurtje lopen naar het paleis van Kaboel, het is een ruine geworden. Toen ik aankwam waren er Italiaanse Isaf-soldaten aanwezig, even een praatje gemaakt. Tegenover het paleis staat het Kaboelmuseum. In Kaboel is het een plicht het Kaboelmuseum te bezoeken, het is een symbool van verzet tegen alle vernietiging. Door alle oorlogen en plunderingen is de tentoonstelling klein geworden, maar wat men tentoonstelt is uniek in de wereld. Griekse, Boeddhistische, Indische beelden en voorwerpen en vooral veel van de Pagan-cultuur. Veel voorwerpen worden enkel op foto's vertoond en verblijven in de bankkluis want men is nog steeds bang voor plunderingen.
Het museum was al geplunderd voor de taliban kwam maar de analfabete taliban vond beeltenissen onislamitisch. In Bamiyan zijn de bekende Boeddha-beelden daterend uit de 4e eeuw opgeblazen door de taliban in maart 2001, maar ze hebben veel meer erfgoed in dit land vernietigd of meestal verkocht via Peshawar. De cultuurminister van de taliban leidde de vernietigingen.
's Middags door een wijk in Kaboel gelopen waar het gajes woont. Een land waar de meeste mensen verliezers zijn is natuurlijk meer te verdelen door de winnaars. Een grotere wansmaak en patserigheid heb ik nog nergens anders gezien en dat terwijl ik in Rusland ben geweest. Er zijn in Kaboel wat nieuwe gebouwen en wegen gebouwd sinds 2001 maar het is natuurlijk te weinig, maar beter dan afbreken.

13/8 Met de bus een acht uur durende rit naar Mazar-e Sharif naar het noorden van Afghanistan. 's Ochtends heel vroeg vertrokken en via de Salang-pas over de Hindukush en door de Salang-tunnel, de tunnel is in de jaren zestig gebouwd door de Sowjets en tien jaar later bleek waarom. Ten noorden van de Hindukush begint de laagvlakte die doorloopt tot Rusland. De bergen en vlakte van Afghanistan zijn droog en kaal maar het is wel een hele mooie omgeving. De arme dorpjes zijn veelal opgetrokken uit klei.
In het noorden zijn de mensen grotendeels Tadjieken en Oezbeeken. 25 Procent van de Afghanen is Tadjiek, 9 procent Oezbeek, in Centraal Afghanistan wonen de Hazaren, de Hazaren hebben een Mongools uiterlijk en zijn Shiieten waardoor de talibaan hier het meest heeft gemoord. De Shiitische Hazaren werden door Iran gesteund in de oorlog tegen de Sowjet-Unie en later in de burgeroorlog en tegen de taliban. Bijna de helft van de Afghanen zijn Pashtun vooral in het zuiden en oosten. De Hazaren haten de taliban, de Oezbeken en Tadjieken zijn bang voor de taliban maar soms steunen ze de taliban, het is ingewikkeld.

Onderweg toch wel een bijzondere ontmoeting gehad, voorin de bus zag ik Osama bin Laden zitten, ik ben naar hem toegelopen en zei: je bent erbij". Hij draaide zich om, keek mij aan en zei: gek, weet je wel in welk land je bent, jij bent erbij". Ik schrok enorm want ik realiseerde dat hij gelijk had en ben weer stilletjes gaan zitten. Het zijn spannende ontmoetingen en ik wil natuurlijk op geen enkele manier kleinerend over jullie vakanties gaan doen maar zelfs indien jullie tien caravans achter je auto binden denk ik nog steeds niet dat jullie dezelfde spanning voelen.

Mazar-e Sharif wordt gedeeld door Tadjieken, Oezbeken en Hazaren, onderling zijn er ook veel spanningen, het noorden is het veiligste gebied van Afghanistan. De held van de Oezbeken is generaal Dostum, in de burgeroorlog wisselde hij drie keer van parij, een man met wel erg veel bloed aan zijn handen maar hij is nu door Karzai omarmd om de verkiezingen te winnen.
Omdat de stad slechts zestig kilometer van de voormalige Sowjet-grens is hadden de Sowjets de stad stevig in handen en na hun vertrek duurde het nog lang voordat de taliban voor de poorten stond, aanvankelijk hadden ze met succes de taliban eruit gegooid maar vanaf 1998 was de taliban hier ook de baas. In 2001 was het de eerste stad waar de taliban verdreven werd en in de buitenwijken werden ongeveer drieduizend taliban vermoord door verstikking in scheepscontainers.

Alle wegen van Mazar-e Sharif leiden naar het heiligdom van Ali, schoonzoon van de profeet en volgens de overlevering is zijn lichaam hier begraven. De huidige tombe is gebouwd in de 15e eeuw en is prachtig, vooral de Mongoolse koppen van de Hazaren met een tulband vind ik er goed bij passen. Welke idioot bedacht heeft om de tombe met lampjes te behangen waardoor het er 's avonds uitziet als een casino zal door allah niet worden ontzien. Bij de tombe heb ik met een paar Duitse isaf-soldaten gesproken. Er zijn verschillende verkiezingscampagnes in Mazar-e Sharif.
Ik werd weer uitgenodigd bij mensen thuis en heb twee dagen bij een familie thuis verbleven. Wat is het toch altijd weer aardig dat ik door vreemde mensen wordt uitgenodigd en niets te veel is voor deze mensen. Er zijn nog steeds veel goede mensen in de wereld, thuis uitnodigen is wel iets typisch voor de islamitische wereld.

15/8 Met tien baardmannen in een oude Russische auto een half uur rijden naar Balkh, vier op de achterbank, vier op de voorstoelen, en twee op het dak, mijn baard is hier een lachertje. Balkh is nu een onbeduidend stadje maar in de oudheid was het de moeder aller steden, het is de oudste stad van Afghanistan. Centraal-Azie is tegenwoordig een onderontwikkeld gebied maar ooit was dit het centrum van de wereld, dat heb ik twee jaar geleden al verteld toen ik in Samarkand was maar ik herhaal het gewoon nog een keer.
Balkh is de geboorteplaats van Zoroaster, in de 6e eeuw voor christus vestigde hij de eerste monotheistische religie en daarmee werd hij de grondlegger van alle wereldreligies. Alexander de Grote gebruikte Balkh als uitvalsbasis voor verdere veroveringen en hij heeft een vrouw in Balkh getrouwd. Balkh was het centrum van Greaco-Bactrian koninkrijken. De paar duizend Grieken die achterbleven hebben hun hellenistische cultuur achtergelaten, wat later een mix is geworden met Boeddhistische cultuur. Aan de grens met Tadjiekistan is de meest oostelijke Griekse stad Ai Khanoum met Griekse tempels, een paleis, theater, gymnasium en een necropolis, het is er sowieso te gevaarlijk om naar toe te gaan maar er is ook nauwelijks meer iets van over.
In 1220 is ook Balkh platgewalst door de atoombom van zijn tijd, Genghis Khan, en sindsdien is Mazar-e Sharif de belangrijkste stad van de provincie Bactria. In Balkh is niet veel meer te zien maar het is historische grond waar je mag staan. Er staat nog een stadsmuur om Balkh maar die is zwaar in verval. Onderweg nog veel mooie Russische tanks in de berm. In Balkh kwam een Fins isaf-konvooi voorbijrijden, in Mazar-e Sharif heb ik nog een Duits en een Turks konvooi gezien. Er zijn veel isaf-soldaten want ik zie ze vaak maar ik hoop niet dat de moed ze in de schoenen zakt met al het Russisch materieel.
In deze regio wordt cannabis verbouwd, het heeft een lange traditie in Afghanistan maar tegenwoordig is het gewoon handel. Ik kon het bij aankomst ruiken, alsof ik langs een coffeeshop in Amsterdam loop.
Vijftig kilometer verder naar het westen is talibaan-territorium. Een maand geleden heeft Karzai met deze taliban een niet-aanvalsverdrag gesloten maar twee dagen later werden weer twaalf wegwerkers vermoord. Aan de weg werken is namelijk opbouw en dat wil de taliban niet.

16/8 Omdat ierdereen mij vertelde dat overland zelfmoord is ben ik gevlogen van Mazar-e Sharif gevlogen naar Herat. Herat is de parel van Afghanistan. Het verschil tussen Genghis Khan en Amir Timur is dat ze beiden weliswaar veroverde steden met de grond gelijk maakten maar Amir Timur bouwde ze ook weer op en dat is Herat overkomen. De zoon van Amir Timur heeft Herat als hoofdstad gebruikt, grote historische binnenstad, vrijdagmoskee, een fort in de stad. De Britten hebben alsof ze de taliban waren grote delen van de stad vernield, de Russen hebben de stad gebombardeerd in 1979 maar het is nog steeds een prachtige stad. Ik heb weer drie dagen bij een familie overnacht, de zoon nodigde mij uit. De vrouwelijke leden van de familie mocht ik niet zien, dus indien ik het toilet wilde gebruiken moesten ze even de woonkamer verlaten en indien het eten werd geserveerd werd er op de deur geklopt en verdwenen ze snel. Deze onderdanigheid was een beetje pijnlijk maar de vriendelijkheid en het uitnodigen van een wildvreemde is natuurlijk weer fantastisch.
Herat is een voorbeeld waar wel vooruitgang is geboekt nadat de taliban verdreven waren, er is water, electriciteit valt niet uit, er is politie in de straten en er is redelijk veel gebouwd. Voorheen duurde het bijna een week om met de bus naar Kaboel te reizen en dat is nu een dag geworden, alhoewel de route nu weer te gevaarlijk is geworden.
Mannen gaven mij regelmatig bij begroeten een kus op mijn wang, ik heb heel veel meloen en druiven gegeten want het was oogstseizoen. Afghanen zijn simpelweg hele goede mensen.

19/8 Een dag voor de presidentsverkiezingen van Herat de grens over naar Iran. Anderhalf uur over een goede weg tot de grens, er wordt hier veel drugs gesmokkeld dus voor het eerst op reis heb ik zelf mijn tas gecontroleerd voor ik de grens over liep. Een van de manieren waarop men opium Afghanistan uitsmokkelt is door kamelen heen en weer te laten lopen. Ze worden volgepakt met opium, ze weten dat aan Iraanse zijde eten wacht en lopen zelfstandig de grens over. Het grootste deel van de drugssmokkel gaat via Tadjikistan. De waarde van de drugs in Afghanistan wordt geschat op 3,5 miljard dollar, de straatwaarde in Europa is 60 miljard dollar geworden. De taliban vernietigde eerst de opiumteelt maar financiert er nu zijn oorlog mee. Dit land is alleen al door de opium volledig gecorrumpeerd. Zestig procent van de polieagenten gebruikt heroine.

In een land waar drugsbaronnen, oorlogsheren, bandieten en de fascistische taliban de dienst uitmaken mag de isaf proberen orde in de chaos te scheppen. Misschien zijn de intenties van de isaf goed maar mislukt is de missie allang en dat weten de soldaten als geen ander. In Kaboel heb ik veel gesproken met journalisten die soms met de militairen mee zijn geweest en de militairen beweren zelf dat dit land een tweede Vietnam is, het is echter erger, dit land is een tweede Somalie aan het worden. De Afghanen die ik heb gesproken zijn allemaal bang voor de taliban en ze beginnen de hoop te verliezen, in het zuiden is het misschien anders dat weet ik niet. Je kunt de Afghanen niet in de steek laten maar een oplossing zou ik ook niet weten, ik denk nog steeds dat de enige manier is het bouwen van scholen. En de goede mensen van Afghanistan mogen na dertig jaar oorlog nog lange tijd lijden, dat is natuurlijk de echte tragedie.

Afghanistan is op dit moment misschien niet het verstandigste land om te bezoeken maar in Nederland is ook wel eens oorlog geweest en jullie lopen ook gewoon op straat dus in zoverre valt mij niets te verwijten. Bij de aivd sta ik nu helemaal bovenaan de lijst, ik ben communist, Ajax-hooligan en ik ben in Afghanistan geweest.


Alle lieve mensen, ik ben inmiddels aangekomen in veilige haven want in Iran zorgt het gezag van allah voor veiligheid waar in Afghanistan de knoet van allah voor geweld zorgt. En de baard is er nu echt af en het goede nieuws is, ik ben in Herat reeds naar de kapper geweest en zelfs in Herat was de kapper mieterig, als dat geen vooruitgang is. Ik ben aangekomen in Mashhad en het eerste wat opvalt is dat dit land ontwikkeld is. Voor het eerst sinds Thailand en dat is negen maanden geleden kan ik over een trottoir lopen, er zijn vuilnisbakken dus niet overal afval en de meisjes mogen giechelend over straat. Mashhad is voor Shiitische moslims de belangrijkste bedevaartsplaats in de wereld, maar daarover de volgende keer en ik wil dat jullie je op het volgende verhaal voorbereiden middels http://nl.wikipedia.org/wiki/Geschiedenis_van_Iran Dit land heeft weer zo'n enorme geschiedenis, voor wederzijds begrip wil ik dat jullie deze geschiedenis grondig doorlezen, ik kan veel maar niet alles uitleggen.


Vaarwel